W majowym warzywniku i ogrodzie. I jestem bardzo piękna.

 

 

Wiecie, że już po mniszkach? Już po dmuchawcach nawet, ich leciutkie duszki poleciały ku niebu i tylko na bardziej cienistych łąkach i od północnej strony pod drzewami dogasają ostatnie, złote lampki kwiatów i przemieniają się w oddech lata. Tak, maj uciekł mi jak ekspresowy do Łomży - o ile takie jeżdżą, dawno nie jechałam pociągami. Ogród pana Stasia tak wygląda - samotna, ciemna szklarnia, objęty w uścisk dzikiej łączki warzywnik. Czas obrócił granitowym kołem i musze pamiętać, że mi też tak miesiącami obraca, śpiesz się nieśpiesznie, Kalino! Działaj, siej, grab, zanurzaj nos w kwiatostany bzu.

 

 

A tak nas wita od wschodu słońce o piątej rano. Cudnie miec sypialnię od wschodu, a ganek od zachodu.

A to laurka popełniona przez Średniego ku wiadomej czci. zwróćcie uwagę na jakże ponętne kury! To z pewnością proroctwo.

 

 

W ogrodzie i warzywniku pełnia ekstatycznego maja. Tymianek kwitnie tak. Pszczoły mają uciechę.

 

 

Etap murowania ziemianki wygląda tak. Ocieplona styropianem, na to siatka, klej, potem impregnat i folia i będzie osypywanko. A pomidory już kwitną. Dostały wiatrak do szklarni.

 

 

Swoje własne, krepawe, dośc jeszcze niskie i nie wyciągnięte, ale zdrowe i jestem z nich dumna, kochane od nasionka. Oczywiście, posadziłam za blisko, za gęsto, ale za dużo się wysiało i wiaodmo, szkoda nie wsadzić.

Na ziemię osłonowo pójdą zrębki. 

A czeresnie już zielone.

 

 

Co tu kwitnie w maju?

 

 

Barwinek

 

 

Kalina, wiadomo.

 

 

Lubczyki i rabarbar w pełnej krasie.

 

 

Inna odmiana czeresni, późniejsza, ciemnobordowa.

 

 

Wiejsko - czarodziejskie dekoracje. Drugie życie cynowych wiader. Dostały arystokratyczny bukszpan.

Na pierwszym planie zimowit, na drugim bób

 

 

 

Róże niedługo

 

 

Orliki teraz. I różaneczniki, trzmielowa stołówka w ametystowym kolorze

 

 

Nowe- stare drzwi. Niebieskie w różyczki, wiadomo.

 

 

Bodziszki, niżej kukliki

 

 

Różyczki, przewidywalnie. I stylówka wiejska. U nas w tym sezonie przyrdzewiała cyna i garnek babci.

 

 

Kokoryczki - piękność cienia

 

 

Warzywniaczek od południa. Kartofle mi powschodziły na zagonku z zeszłego roku, musiałam nie wykopać paru sztuk. Niech sobie rosną z borówkami i kukurydzą. Tudzież bukszpany.

 

 

Sałata z nasion holenderskich. Obuwniczy i skarpetkowy szał to z gatunku "włóż cokolwiek, byle szybciej". Ranki mamy zimne, dzisiaj plus 2 tylko. Schowałam na noc daturę, na wszelki wypadek. 

Koperek już ma zielone piórka.

 

 

Pan Bób.

 

 

Nagietki.

 

 

Niebieksi płotek.

 

 

Fioletowy szczypiorek.

 

 

Buraki sadzone z rozsady. Szeroko, liściowe i kula.

 

 

Ogrodwa straż przeciwmszycowa.

 

 

Więcej holenderskiej sałaty.

Posiałam też ogórki z nasionek holenderskich i siedmiolatkę, dostałam podarek od elfowego Taty i wypróbowuję. Calkiem całkiem.

W ramach uśmiechu, dialog ze szkoły:

 

- Proszę pani, a ja napisałam piosenkę o pani, chce pani posłuchać? Sama wymyśliłam i skomponowałam!

- Oczywiście, że chcę. Sama zagrasz na gitarze?

 

Gitarzystka potakuje, rozpromieniona, siada na ławce i gra rozczulające dwa akordy, podśpiewując:

 

-  Wyszłam na spacer i  spotkałam panią w nocy!

Była pani piekna jak dwa psy i cztery koty!

NO.

Pękam z dumy więc.

Wasza Kalina.

 

 

A to chyba te cztery koty!