O zapachu bzu, gościach w ogrodzie, nowym sezonie na budowie i przełamaniu wiosny w lato

 Bez pachnie tak, jak wygląda. Nie mógłby mieć innego zapachu ani koloru. Ten kwiat po prostu pachnie różem, dojmującym, naiwnym fioletem, tajemnicą i słodyczą, początkiem rozkładu. Caroll

No oczywiście, że po domu rozmnożył się bez, wygląda z wazonów, dzbanuszków, wkrada się oknami. Wiem, że gatunkowo to lilaki, ale literaturowo to bez, w mojej pamięci od dziecka bez i Słonimski napisał też, że:

I tak się jakoś stało, Że bez tak pachniał — jak bez, I słowo "pachnieć" pachniało, I łzy były pełne łez

 A ja Słonimskiemu wierzę, bo wspólnie z Tuwimem ułożyli najdłuższe zdanie po polsku, czyli 36 części składowych, tak proszę Państwa; razem 335 wyrazów. ktos taki zasługuje na wiarę, że bez pachnie jak bez.

W Kalinowie wiosna przełamuje się w lato. Poznajemy to po tym, że przekwitł ostatni tulipan. Liliokształtny. Choć trzymały się najdłużej, razem z żółtymi, oto pożegnanie z nutką melancholii:

 

Przełamywanie wiosny w lato trochę trwa, ale jest to moja ukochana pora, najbardziej czerwcowa, jaśminowa, gdy z Leśmiana wskakuję w Gałczyńskiego, a z Topielca zieleni w Wita Stwosza i  Kronikę olsztyńską. Do czytania wierszy zawsze mam oskomę, nie tak jak Mickiewicz, który narzekał podczas pobytu w Karslbadzie, w pijalni wód, że „biorąc wody, niepodobna być w humorze do słuchania głupich wierszy", ale za to pozostaje się w harmonii z prozą. Może dlatego, że nigdy nie byłam w pijalni wód na wypoczynku, tylko raz na wycieczce z klasą, ale jeśli ktoś jeździł jako opiekun wrzeszczących dwunastolatków to wie, że to żaden wypoczynek. Poza tym wolę wiersze od prozy w każdym wymiarze. Bardziej skondensowane. I nie mam czasu na wypoczynek. Tyle się dzieje codziennie, że nie nadążam z pracą, a co dopiero ze zdjęciami czy wpisami na blogu...

 

 

 

Rzodkiewki wyjeżdżają na taczce co prawda nie jak Jagna Borynowa, ale równie spektakularnie.

 Toniemy w rzodkiewkach, zjadamy je w sałatach i bez. Musza ustąpić miejsca letnim siewom, na ich miejsce wskakuje cebula słodka z rozsady, bazylie i  pak choi.

 

 

Cebula leży po wysadzeniu, ale się podniesie. Kwitną truskawki, a czeresni tyle się zawiązało, że latami nie widzieliśmy tylu obiecujących urodzaj widoków.

 

 

Wycięliśmy wszystkie tuje od strony sąsiada. Sąsiad zadowolony, a my doświetliliśmy warzywniak. Trochę w pergoli zasłoniłam matą, a dalej pójdzie siatka na ogórki i nie wiem jeszcze co. Ale już nie tuje.

 

 

Oczko i okolice brzóz leśmianieją, zarastają, wieczorami żabie chóry i kosy, ganiające na piechotę pon trawie i grające ze szpakami w krykieta. Dżdżownice sędziują,

A w ogrodzie goście. Biedronki, trzmiele, pszczoły miodne, i dzikie, i ropucha jest, i ptaki, i koty swoje i cudze.

 

 

Piwonie ogrodowe jeszcze w pąkach, ale drzewiasta już rozwija się, jak róża z Małego Księcia, powoli, żeby nie być pogniecioną jak maki, ale wyprasować swoje jedwabie starannie i pokazać jak gwiazda. Voila. 

Do piwoniowych księżniczek dołączy niedługo równy szereg irysowych żołnierzy, prezentujących broń, a w czerwcu nadejdzie Czas Królowej, ale jeszcze cyt...

Póki co, zaczynają czosnki, różaneczniki, a mlecze przeszły w stan dmuchawcowstąpienia i lewitują po łąkach.

A na budowie zaczyna się powoli kolejny sezon i tatusiowie zaczęli szalować nadproża. Tato Elfa i Tato Dużego. I Inspektor Nadzoru na miejscu.