Kot udaje Gandalfa i marcowe żonkile.

I oto nadszedł marzec i rozkwitły żonkile. Niestety tylko w wazonie, na kuchennym stole.

Bardzo lubimy żonkile, głównie z powodu Wordswortha.

Tłumaczenie Tomasza Krzykały:

Wędrowałem samotnie niczym chmura

Płynąca ponad dolinami i omiatająca wzgórza,

Kiedy nagle ujrzałem żółty tuman,

Całą łąkę falującą w złotych żonkilach;

Obok jeziora, pod drzewami,

Pląsającą, trzepoczącą z wiatru powiewami.

Za oknem minus piętnaście dzisiaj. Dobra, dobra, ale już marzec i koło czasu ruszyło? Ruszyło. Patrzę na żonkile i nabieram ducha. Przyjdzie wiosna, przyjdzie. W ramach przyjemnych zajęć kuchennych myłam wiejskie jajka z nowej, sąsiedzkiej dostawy. Lubię mieć dużo jajek w domu, zawsze nam schodzą, a puszysty, złocisty omlet z takiego wiejskiego jajka jest wspaniały jak bukiet żonkili. Prawie wielkanocą niedaleką zapachniało.

Na wszelki wypadek jednak łyżew jeszcze nie zdejmujemy. 

Z dekoracji kuchennych to jeszcze lubię taki wieszaczek.

Mały gra Grażynę w przedstawieniu na 8 marca, nabyliśmy mu perukę i chodzi po domu śpiewając: być kobietą. Kot udaje Gandalfa.

Nie przejdziesz!

Tak, nie przejdziesz. I ten odkurzacz jest mój. Paczka chrupek i schodzę.

Marzec uważamy w Kalinowie oficjalnie za otwarty!