Taka piękna zima. Urodziny Kaliny.

 Jest naprawdę piękna. Od paru lat nie pamiętam takiego śniegu, mrozu, wyiskrzenia i scenerii rodem z Narnii. Jak to niegdyś bywało, jak z dzieciństwa mi się przypomina, jak opowiadała mama czy babcie. Kiedy się rodziła moja siostra wieziono ją saniami, a przed saniami szedł człowiek i rozgarniał śnieg. Rzeka była zamarzniętą drogą, a zaspy pod cerkwią sięgały ponad metra. A teraz w Kalinowie jest tak.

 

 

Przejechał pług wczoraj i zawalił nam wjazd, odkopaliśmy z Małym. Napadało, roztopiło się trochę i zamarzło, dzisiaj minus dwanaście.

 

 

Tak wyglądają często chodniki. Idzie się do sklepu ulicą.

 

 

A tu odkopane dróżki.

 

 

W ogrodzie roziskrzenie i biel.

 

 

Gdzieś pod tym śniegiem są podwyższone grządki. 

Kocisko się wygrzewa w słoneczku, w naszej salonowej dżungli.

Wszystkie kwiatki zniosłam do jednego pokoju, tylko tu jest dość światła. Jakoś sobie radzimy. I przyjemnie pić poranną kawę wśród zieleni. Dzisiaj Kalinie strzeliło czterdzieści osiem wiosen, z tej okazji pozdrawiam wiosennie, bo pamiętajmy, przyjdzie jeszcze wiosna, jakiej nie znał nikt. Czekajmy tylko cierpliwie:) I nam zakwitną wiśnie:)

 

 

mała Kalina