Jarzyny i miłość

Te ziemniaki rosną na tekturze, położonej na trawę, a na tekturze jest gruba warstwa popieczarkowej ziemi kompostowej. To miał być nasz permakulturowy eksperyment - myślę, że widać, że się udał. Zobaczymy jesienią plony:) Wszystko jest przykryte warstwą zrębków liściastych - ziemniaki nie są okopywane, ale podsypane zrębkami dwa razy, w miarę, gdy rosły. Podlane dwa razy gnojówką z pokrzywy, a potem dwa razy wodą z popiołem drzewnym. Są wysokie jakioś na pół metra, zdrowe, kwitną, trawa nie przebija, stonek niemal  nie ma, pojedyncze tylko owady wybieramy, znaleźliśmy też kilka listków z jajkami, zerwaliśmy, zniszczyliśmy, póki co ziemniaczki rosną pięknie. A teraz niżej dyniowate: sąsiedni zagonek.

A to samo miejsce w kwietniu wyglądało tak: widać, jak wyglądały początki pracy. Takie mało obiecujące:) Trawa skołtuniona, gęsta, ziemia torfowa, teren dośc niski. Nie mogę się nacieszyć efektami:) Pomysł Miłego, jego idea, wspólna nasza praca i wykonanie. Bez jego wsparcia nie wyszłoby z tego nic, jestem niesamowicie wdzięczna i szczęsliwa, że się udało:) I zagonki, i szklania, i wszystko.

Lubię zdjęcia przed i po - widać na nich zmiany, siłę natury, uczę się cierpliwości, by czekać, aż przyjdzie czas i z nieśmiałych  początków rozwinie się coś pięknego. Szklarnia.

Dwa, trzy  miesiące temu i dziś

Warzywnik podkuchenny, od strony południowo - zachodniej:

- zaczęło się skromnie, najpierw zagonek dwa na dwa 2017 rok

Potem,  bez nawiezionej ziemi, na naszych marniutkich glebach jakoś rosło, powiększyłam kawałek, wycinając darń, 2018, ale roślinki skromniutkie:

Wiosna 2020, rewolucja - wydłużony, nakryty częściowo kartonami, zasypany warstwą kompostu popieczarkowego, który trzy mieisące leżakował jeszcze pod niebem, słońcem i deszczem.

I efekty po czterech miesiącach:

Jeśli kogoś zachęcę do podobnych eksperymentów, uwierzcie, warto! Choćby dla tej radości, gdy patrzy się, jak urosło. Zdrowe, smaczne, własne. Jarzyny i miłość:)

 I poranne słońce