Zrębki w ogrodzie, kwietniowe sałaty, popikowane pomidory i jeszcze więcej jabłonek

 Wiosna, wiosna, trzeba dużo zrebek w ogrodzie. 

Zrebkujemy gałęzie z jesiennego i wiosennego cięcia, brzozy i olchy samosiejki, a na ścieżki ogrodowe nawet gałęzie iglastych i tuje. Zrębkowa ściółka teraz jest bardzo wonna, pachnąca, bo nasza czerwona maszyna ciacha razem gałązki i młode listki, ale z czasem wyschnie, zwiędnie i za parę lat zmieni się w warstwę ziemi. Lubię zrębkowane ściezki, przyjemnie się po nich chodzi i nie rosną chwasty. Przeleżałymi zrebkami ściółkujemy też co się da, zgodnie z ideą "back to Eden" Paula Gautschi, która bardzo mi pasuje.

 

Produkcja zrębek wygląda u nas tak:

A tak wyglądają wyzrębkowane dróżki w ogrodzie

Migdałek przeszedł radykalne cięcie, bo bardzo  się zestarzał. Jesli nie odbije, będzie trzeba posadzić nowe drzewko.

Tulipany kończą kwitnienie, już po czerwonych, żółte sa późniejsze i jeszcze dają radę, z czerwonych to ostatnie sztuki:

Sałaty są już ładne, powolutku można korzystac i delikatnie wycinać, szpinak i buraczki liściowe też ładnie rosną. Coś wspaniałego, taki listek z własnej grządki, jędrny, chrupki i słodki.

A pomidory w domu już popikowane i wyciągaja się do naszego jedynego południowego okna:

Takiego gościa spotkałam na drzewie - imponujące, pasiaste, eleganckie  czułki! Sprawdzałam, co to może być i wygląda najpodobniej do zgrzytnicy zielonkawowłosej, z rodu kózkowatych, podobno zgrzyta i skrzypi, jak stare skrzypce, ale przy mnie była cicho.

A poza tym, to wszędzie są jabłonki.

Kwitną i świat dzięki nim jest piękniejszy - nie ma chyba bardziej różowej różowości, niż ta zapłoniona, nieśmiała, arkadyjska zorza.