Sceny wesołe

Piątek. Gdyby ktoś tęsknił za uśmiechem, to polecam lekturę recenzji "Tajemniczego ogrodu". Może niewprawnych, ale szczerych, bo dzieciaki miały napisać to, co naprawdę czuły i co im się spodobało, bądź nie. Więc?

"W książce podobała mi się scena, gdy Mary znalazła klucz i otworzyła ogród, ponieważ wtedy zapomniała o tym że jest niemiła i skurczona."
"Podobał mi się tajemniczy ogród i mary"
"Najbardziej podobała mi się Mary bo miała charakter zły a jednak się zmieniła"
'Podobało mi się jak się przezywali na Mary"
"Podobały mi się zwierzęta Dicka"
"Mi się podobało jak Colin wstał"
"Najbardziej podobał mi się Dick bo kochał zwierzęta i znał się na kwiatach"
"W książce podobało mi się, że było dużo ludzi i scen wesołych"
'Podobała mi się historia o Colinie. Czekałem ciągle aż Colin wyzdrowieje"
"Podobał mi się lis Dicka. Lubię Mary"
"W książce podobał mi się ogród. Chciałabym mieć taki ogród. Podobał mi się, bo był bardzo tajemniczy oraz piękny"
"W książce podobała mi się Mary która była kapryśnicą. Podobała mi się, bo była najpierw kapryśnicą, a gdy odkryła tajemniczy ogród stała się bardzo miła jak pracowała tam. "

Na następną lekcję zaniosę nasiona i będziemy je oglądać, posiejemy też w doniczkę i zobaczymy, co nam wyrośnie. Zawsze omawiam "Tajemniczy ogród" wiosną. To idealny czas, by zobaczyć, jak małe kiełki wychodzą nad ziemię. I nie tylko Mary przestaje być kapryśnicą. Sama czuję, jak zmieniam się po zimie, jak rośnie mi serce na widok niezmienności trwania. Cokolwiek się wydarzy, będą lecieć gęsi, wyjrzą  wróżkowe przebiśniegi, zatańczy wiatr w kwitnącej leszczynie. Nogi same rwą się do tańca, wyciągam rower, łapię smugi słońca. Dzisiaj wróciłam po dłuższym zwolnieniu do pracy, witały mnie okrzyki dzieciaków spod klasy:
- No w końcu pani wróciła! Bo my mamy dość tych zastępstw!
Na fali tego optymizmu zrobiłam im trudną, zaległą lekcję o pisowni "nie" z czym popadnie, a Michaś oznajmił mi poważnym tonem, że on nie rozumie, po co ktoś wymyślił te zasady pisowni, bo nie można było umówić się, że wszystko piszemy razem proszę pani i z głowy? Po co są wyjątki?
Resztę lekcji rozmawialiśmy o wyjątkach. Że ludzie też są wyjątkowi i chcą być wyjątkowi. I co by było, gdyby wszyscy ubierali się i zachowywali tak samo. Wyjątkowe wyrazy są przecież piękne. Takie "coś niecoś" - urokliwe! Albo "nieswój". Powiedziałam im o pięknym wyrazie "owędy", który też chciałby być używany, a także o omacku i znienacku.
Zgodziliśmy się, że zaimki potraktujemy wyjątkowo i że zapamiętają te wyjątki. Zobaczymy, co z tego będzie. Na razie mam dobry humor, widziałam kwitnące ciemierniki, a z okazji piątku słucham sobie tego. Jak będzie ciepło, jutro pograbię w ogrodzie. Czego i wam życzę:)