O bliskości i oddaleniu.

Za oknem na trawniku jeszcze szron, po nocnym przymrozku. Ale wczoraj w dzień było jedenaście stopni i widzieliśmy lecące gęsi. Dwie, ale...

Jakoś weselej sercu.

Na śniadanie creme brulee i grzanki.

Rozmowy przy stole, przyjemne, planowanie ogrodu.  tym roku warzywniak zmieni miejsce, koktajlowe może na tarasie, a w szklarni pomidory tylko. Huśtawkę rozbierzemy... sałata tam. Rzodkiewka tam. 

Cudowna jest ta powtarzalność, ten wspaniały zegar natury, którego wskazówki dochodza już powoli do zielonej godziny. W przyszłym tygodniu siejemy rozsadę. Nie mogę się nacieszyć nasionami,czytam, przekładam paczuszki, wyobrażam sobie jak urosną... i uściskuję Was na odległość, za ręce, które mi to zapakowały i za dobre słowa i myśli. Dziękuję :*

Tak co roku w ogrodzie coś się zmienia. Eksperymenty udają się lub nie. Miejsce pod borówki się nie sprawdziło i pod piwonie też. Jedne i drugie będę przesadzać. Brzozy urosły i zacieniły starą szklarnię, teraz tam tylko dzika łąka będzie. Jak wszystkim ogrodowym maniakom, już mi ręce się palą do wiosennych porządków. W tym roku znowu chcę wyhodować datury. Marzy mi się jednoroczny busz kwiatowy i maszkowe maki.  I już wiem, gdzie będą:)

Czytam blog Kasi Bellingham i obmyślam sposoby na posadzenie pomidorów w szklarni. W zeszłym roku wysokie koktajlowe wyrosły tak, że zwisały od sufitu jak liany, muszę zrobić wyższe sznurki. Ciągle mam tulipany na biurku, z tęsknoty za zielonym.

 

Wczoraj zaczęłam czytać felietony Umberto Eco, Jak podróżować z łososiem. I znalazłam genialne zdanie, o ludziach pośpiesznych:

"Nie są w stanie opanować dążenia do kontaktu z innymi, cieszyć się chwilami samotności, interesować się tym, co w danej chwili robią, rozkoszować się oddaleniem po delektowaniu się bliskością(...)"

Pomyślałam sobie, że zima jest własnie tym okresem oddalenia, którym możemy się rozkoszować. Odpoczynku po intensywnej bliskości przyrody, ogrodu. A potem nadejdzie delektowanie się bliskością, zanurzenie rąk w ziemię, wdychanie zapachu skoszonej trawy, leżenie pod lipą, z brzęczeniem pszczół nad głową.

Ogród uczy nie być "człowiekiem pospiesznym", ogród uczy dobrej samotności, rośliny są uzdrawiające w kontakcie, nienatrętnym, nienachalnym, czułym, jasnym.

Czuję się bardzo zachęcona tymi felietonami, choć pewnie rozumiem je po swojemu.

W każdym razie każdy z nas potrzebuje i bliskości, i oddalenia, w każdej dziedzinie.