Wszystkie poranki kota i urodziny na dniach

O ósmej jest ciemnawo, na tyle pochmurnie, że zapalamy lampkę. Jakby ktoś słońce przykrył białym abażurem chmur. Jeszcze nasze poranki są zimowe, leniwe, feriowe. Kot wie, jak się wita dzień.

Najlepiej powolutku, bez stresu, ostrożnie uchylając kocie oko.

Albo i nie uchylając.

Punkt obserwacji sikorek lubimy i ja, i kota. Ostatnio był z wizytą rudzik, pewnie przyleciał z Tajemniczego Ogrodu. Przeważnie różne sikorki, te ubogie i te bogate, wróble, raz wpadł dzięcioł, nie wiem skąd. Zima nas otuliła, a my otulamy się w biały kocyk. Kolejny ranek, już piątek. Dzień dobry, kocie. Wstajemy?

Jeszcze nie.

Ciasteczka owsiane, kawa z mlekiem,dzisiaj kończę zaczęty wczoraj obraz. Malowałam lato, strumyk i dużo zielonego. Tęskni nam się za zielonym. Dzisiaj piekę szarlotkę, dzisiaj przyjeżdżają dzieci, umęczone sesją, egzaminami i pisaniem prac. Będzie głośne bieganie po skrzypiących, drewnianych schodach, okupacja salonu na planszówki, herbata w ilościach hurtowych, Mały czyta Lirael, kpusta gotuje się na gołąbki. Ranek się rozkręca, a ja łapię ostatnie kadry, ostatnie minuty, ostatnie łyki.

Coś się dopełniło, coś nasyciło, minęły prawie dwa tygodnie domu, ciszy, świtów, wieczorów, w poniedziałek wracamy do pracy, z nadzieją na ten dłuższy dzień, na więcej ptasich głosów rano, na powolne obracanie się koła czasu. Miłosz to napisał, Czesław: znów czas obrócił granitowym kołem, znowu śpiewały ptaki, ale nie tak samo.

 

W niedzielę wasza Kalina skończy 44 lata.

Piękne, zachwycone 44 lata.

Wszystkiego dobrego życzę sobie, wszystkiego jasnego, no bo jak inaczej?

Bądź dobrej myśli, bo czemu masz być złej.