Czas jagodowy.

Pochmurna sobota - przed świtem spadł deszcz, wszystko jeszcze mokre, krople z dachu, krople z liści jaśminu, krople na drutach. Szpacza orkiestra nad oknem, kury i koguty od Basi nawołują się wcale nie porannie, dziarsko, wstawać, co to jest.
Robimy naleśniki z jagodami, pierogi z jagodami i ciasto z jagodami. Czas jagodowy.
Dni umykają tak szybko, że tylko ręce rozkładać bezradnie. Kiedy byłam małą Kaliną, to wakacje trwały wiecznie, jak u Szekspira - i wieczne lato świeciło w naszym państwie.
Teraz boję się patrzeć na kalendarz, dni wyznaczają mi dojrzewające pomidory, przesadzanie kocimiętki, gotowanie, koszenie, wyprawy...
Jeszcze nie zaczęłam tych książek, co odłożyłam, no, "Listy na wyczerpanym papierze" trochę zaczęłam, ale co to jest...
Ale leżałam sobie tak po prostu na tarasie.
Słucham deszczu.
Rysuję - odkopałam tablet i rysuję rozmaitości. Jem jagody.
Po niedzieli już będą kurki! I zupa kurkowa. I sos.
I więcej gości.
Tańcuję sobie na palcach z tą poranną muzyką, z naleśnikowym mruczeniem, z zapachem jagód. Pięknie mijaj, soboto, jesteś wyjątkowa, połowolipcowa.
Będę wspominać jesienią zapach jagód i srebro łyżeczki na kremie, do sobotniej kawy.

A to zapiekanka z kaszy jaglanej z mąką kokosową, mlekiem kokosowym, trochę cynamonu, kardamonu i jagód. Wege.

I sobotnie naleśniki:) Babcia Olesia mówiła "nadleśniki".