Jagody, czwarta wyprawa i ognisko

Nie ma obaw, na froncie przetworów trwa praca - jagody.

Bardzo lubię zapasy w piwnicy, półki, rosnące wszelakim dobrem. Czuję się wtedy jak zasobna pani domu, z książek Lucyny Ćwierciakiewiczowej. Tak na marginesie, wyborny  komput z czarnych czereśni robi się tak:

Na razie w Kalinowie robią się jagody. Kolejne i kolejne:

A w międzyczasie  wyprawa, już czwarta, tym razem do Wasiek i na Podwaśki. Szukam kolejnej szkoły, o której opowiadała mi Mama. Waśki to dawna wieś królewska leśnictwa bielskiego, założona najprawdopodobniej przed rokiem 1611. Sam skraj puszczy, przepiękne tereny na rowerowe wycieczki. Do Wasiek jedzie się tak:

Dzień chmur, dzień wiatru, dzień siana na łąkach. Zapachy nie do pojęcia, wpadam w niewielkie jeszcze lasy i zagajniki, wypadam na kolejne dróżki, odpoczywam w rowie, pod brzozami:

Drzewo potrójne. Mały już by się wspinał, ale dzisiaj Małego ze mną nie ma, bawi się z kuzynami.

 

W końcu dojeżdżam. Waśki okazują się długą wsią, taką jednoulicówką w zasadzie. Domki są różne - są i zadbane, odmalowane, z przyjemnymi okiennicami, z ławeczkami i ogródkami warzywnymi. Ale są i zatopione w zieleni ruinki, z dachem przekrzywionym, z ciemnymi dziurami okien. Nikt tam już nie mieszka, pokrzywa i chmiel wygrywa wszystko.

 

I te samotne:

W końcu znajduję swoją szkołę. Została zakupiona, przerobiona na prywatny dom. Nie wchodzę do środka, fotografuję tylko z ulicy:

Tu też kiedyś biegały dzieci z tornistrami, niosąc "Plastusiowy pamiętnik"... Wracam do domu, przez łąki, starą szosę i zapachy siana.
A wieczorem robimy ognisko. I są iskry, tlejące polana i głosy świerszczy.