Nowy kompostownik, pierwsze pączki, cebulowe pakiety na szczypior i zapach chleba.

Ten tydzień upłynął nam na robieniu nowego kompostownika - projekt Miłego, siła robocza wspólna, my z Małym malowalismy drewnochronem. Od podstaw złożony został w warsztacie, a potem przejechał do naszego lasu i stoi teraz dumnie, błyskając mokrym drewnem.

Deski wewnętrzne z odzysku, daszek po to, by deszcz nie rozmywał nam pryzmy. Jest całkiem spory, choć na zdjęciach wydaje sie mniejszy niż w rzeczywistości. Będzie piękny kompost na jesień, teren wokół sobie uprzatnę i posieję nastrurcje:)Przyjechały już wielodoniczki do siewu, prawie wszystkie nasiona i czekam tylko na wermikulit. Póki, co, posadziłam w trocinach cebulkę na szczypior. Zobaczyłam ten pomysł na rosyjskim internecie - filmik o szczypiorowych "pakietach" podbił moje serce! Lubimy szczypior a ten ze sklepu nie jest jadalny, naprawdę. Szybko robi się wiotki, zdechły i nie ma sprężystej tkanki. Zobaczę, jak będzie rosło - jestem pełna nadziei, bo groszek i minilistki sałaty już wzeszły.

Śnieg się stopił. Pełnia wilczego księżyca zabrała nam zimę - jest sześć na plusie, mży, krokusy dalej wytrwale wyłażą, choć im tłumaczę, że styczeń. Gałązki ałyczy wsadzone 1 stycznia do wody już mają pączki. Mam dziwne, przyjemne uczucie, że oglądam dobrze znany, ulubiony film. Te same pączki świeciły bielą rok temu na ugorku, na przestrzał owiane błękitem i wiatrem. Tyle, że w kwietniu:)

Oglądam dalej gazety, planuję i przeglądam nasiona. Przeważnie w zainteresowanym towarzystwie. Przestań czytać, pogłaszcz  kotka!

 Z rzeczy pachnących to dzisiaj upiekłam chlebek z ziarenkami. Pachnie jak chlebowe niebo.

I tak witamy drugi tydzień stycznia, bez postanowień noworocznych dalej, za to z marzeniami i ochotą na ich realizowanie;) Wszystko zaczyna sie od myśli, a Babcia powiadała "haj kameni lieżat".
Czyli - niech kamienie sobie leżą.
W sumie, i koty. Też mogą leżeć. leżący kot jest kwintesencją kota;)