O zimie, co przyszła w końcu, ziemiach podłych i przepodłych oraz rozmyślaniach o kompoście.

Pierwszego stycznia zerwałam gałązki ałyczki z ugorka zaraz przy domu. Ciekawe, kiedy rozkwitną - stoją na kuchennym stole i uśmiechamy się do siebie codziennie. W sobotę wieczorem spadł śnieg - złapał lekki mróz i teraz w Kalinowie zima. Cieszę się ze śniegu, że okrył grządki, może tulipanom zmarzną nosy i przestaną się wychylać, bo za wcześnie. Wszystko ma swój czas i na przedwiośnie musi też przyjść pora. Oglądam sobie teraz rózne ogrodnicze filmy i utwierdzam się tylko, że wszystko ma swój czas. Sianie, pikowanie, zbieranie. Czas odpoczynku ziemi i czas brzęczących w wiśniach pszczół. Przyroda uczy pokory i cierpliwości. Chciałabym już siać, chciałabym zanurzyć w ziemię ręce - ale póki co, wszędzie jest śnieg. Przypomina mi sie rozmowa Muminka z Too Tiki.

Za mostem stał samotny i uśpiony dom Muminków. Ale Too-tiki skręciła na zachód i szła na przełaj przez nagi sad.
- Tu rosły jabłka - powiedział Muminek.
- Ale teraz rośnie tu śnieg - odpowiedziała Too-tiki obojętnie, idąc dalej.

 Póki co, Miły siedzi w swojej stolarni nad maszyną do przesiewania kompostu - robi bęben z siatki na rowerowych obręczach. Silniczek ma być z pralki. Ułatwienie pracy Kalinie. Ja nad nasionami i planami grządek, a wspólnie oglądamy filmy, ostatnio Charlesa Dowdinga, to jeden z ogrodników brytyjskich z pięknym ogrodem, w którym nie kopie a nawozi kompostem.

Kompost jest bardzo ciekawy, tu na przykład można zobaczyć jak Charles tłumaczy, jak sobie go produkuje. Tyle, że on ma wielkie warzywniaki z organicznymi warzywami na sprzedaż, dla nas z pewnością kompostu trzeba mniej, ale bardzo pożądam takiego efektu, jak na karolowych grządkach;)

Chcę w tym roku spróbować z własnymi nasionami cebuli, zdam relację w trakcie:) Tu Charles pokazuje, jak siać sobie cebulę na rozsadę.

Zima ma swoje uroki - ma ten wolny czas, który latem mi ucieka szybciej niz zając. Pewnie do wiosny obejrzę jeszcze więcej filmów, zarysuję więcej kartek, a życie i tak zweryfikuje wszystko.

Każdy ogród jest inny, u nas ziemia jest z gatunku "przepodłych" - znacie może tę anegdote o podlaskich piaskach? Pani profesor Dorota Michaluk, historyk, na jednym z wykładów o historii naszych terenów wspomniała, że kiedy król Zygmunt August dokonywał reformy włócznej, tzw. komasacji gruntów, zbadano jakość ziemi podlaskiej i królowi przekazano raport. Tam mógł przeczytać, że na Podlasiu są tylko dwa  rodzaje gruntów - "ziemie podłe i  ziemie przepodłe."

No więc u nas zdecydowanie przepodłe. Po dziesięciu centymetrach ziemi jest żółty piasek. Nie mam pojęcia, jak te roślinki rosną. Robimy, co możemy, ale w tym roku chcemy dać dużo kompostu, a na wierzch gdzie się da zrębki z gałęzi - muszę poważniej zająć się tematem kompostu, stąd moje filmowe typy na wieczór i pragnienie zakupu termometru mechanicznego do wtykania w kompostowa pryzmę:)

Tak więc, zimujemy, oglądamy śnieg i kompostowe pryzmy i mój katalog marzeń się powiększa.

Teraz marze o bodziszkach i lakach i szukam ich po internetowych sklepach;)