To jest domek Marianny. Marianna pracuje w bibliotece w Myszowie, miasteczku obok wioski Mysiborek, niedaleko jest apteka, gdzie zerka na nią subiekt Hiacynt, ale serce Marianny należy do biednego malarza Antoniego. Marianna jest myszką.
Jest kwiecień, zimowiosna poniszczyła mi trochę ogród, ale natura jest silna, zaraz eksploduje tygrysem majem, zarośnie zielenią. Tylko moreli nie będzie. Kupię w sklepie.
Ida święta, budzę się do życia. Jestem zdrowsza, weselsza, sadzę ukochane kwiaty i upiekłam dzisiaj szarlotkę. Będzie cudnie smakować do herbaty z Miłym.
Wybaczcie, jeśli mało piszę - nie inwentaryzuję już każdego dnia, mniej pstrykam zdjęć, bardziej żyję, niż pokazuję, że żyję. Robię zbiorcze wydanie moich wierszy, przepisuję je powoli- już 97, ilustruję je i równolegle myszki.
Jeśli nie wrzucę nic wielkanocnego, to wesołych, jasnych, dobrych świąt, kochani, radujmy się wiosnąi zmartwychwstaniem:)
"..bardziej żyję, niż pokazuje, że żyję.." - pięknie to ujęłaś Kalino :)
OdpowiedzUsuńMyślę, że w dobie internetu wszystkim nam tego potrzeba :)
Dobrych Świąt Kalino ♥
Ps. rysunki bomba :)
Wzajemnie, maminkowa Mamusiu! Dziękuję bardzo ❤️
UsuńKalino, po śniegu, mrozach i ulewnym deszczu z radością wyszłam na grządki, coś tam posiać, przygotować, rozsypać granulat obornikowy; wydaje mi się, że to jest kwintesencja życia, bo gdyby coś, to ziemia zawsze nas wykarmi:-) też dużo czytam, bardzo polecam powieść Frederika Backmana "Mężczyzna imieniem Ove", wzruszająca i smutna, słodka i gorzka, chciałabym takich ludzi spotykać w swoim życiu.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam Cię serdecznie i życzę spokojnych Świąt.
P.s. Myszki przeurocze:-)