Za szybko wszystko biegnie na kalinową głowę:)

 

 

 

Mniszki nie mlecze! Poprawiam. Jeszcze złote, jeszcze w rozkwicie, jeszcze nie dostąpiły dmuchawcowstąpienia. W tym roku nie robię z mniszków syropu, zostały mi w piwnicy z zeszłego roku słoiczki, tak samo jak i z czarnego bzu, kwiatowy. Za mały popyt rodzinny, truskawkowe syropy i malinowe znikają błyskawicznie, a bardziej wyrafinowane wytwory czekają w kolejce.

Ale syrop lawendowy wypili:)

 

 

Tu kiedyś były ogrody, warzywne zagonki.

Smutek.

Nie ma komu zakładać ogrodów. Młodsze pokolenie już nie chce, a starsze nie ma siły.  Tylko pani Kiryłkowa się krząta na swoim kawałku pola, ale też zgarbiona. Widać foliaczek i trochę agrowłókniny.

Pierwsza wiosna, podczas której pan Tadzio nie zasiał nic i nie posadził. Dzieci zabrały go do miasta, jego domek stoi pusty, szklarnia z okien ciemna, bez pomidorów, zagonki zasypały liście z jesieni i zarosły psianką.

Tak szybko odchodzą ogrodnicy. Śpieszmy się kochać, gawędzić, życzyć dobrego.

 

 

Uliczka Cicha. 

 

 

Brzozy samosiejki na Cichej, a niżej czeremchy. 

 

 

Ręka ogrodniczki. Ziemia wżarła się w pory i bruzdy, domywa tylko ręczne pranie.

To jak order:)Kto zna Jóżefa, ten wie. 

 

 

Nasza ziemianka oklejona styropianem, jeszcze wtapianie siatki, abizol, folia i zasypywanie. Przedsionek ze schodkami i mam nadzieję, przywitamy wakacje z ziemianką już gotową.  A czereśnie przekwitły.

 

 

Bób wytrzymał dwa tygodnie zimna i kilka nocy z minus 5.Sałaty też.

Pomarzły  morele, nektarynki, trochę truskawek, wrażliwsze kwiatki.

 

 

Późne odmiany tulipanków dają radę.

 

 

 

To miał być żółty bez i chyba będzie - pierwszy raz zawiązały się kwiaty:) Czekam na rozkwit.

 

 

A to już tymianek.

Rozrósł się, kusi pszczoły.

I pierwsze majowe ciasto z rabarbarem.

I pierwsze ciepłe, ciepłe, słoneczne poranki.

Trwały całe dwa dni - a dzisiaj obudziły nas chmury i nadchodzący deszcz. Dobrze, jeśli popada, bo jest strasznie sucho. Dziwnie; w kwietniu tyle padało, a już sucho. Woda gruntowa jest nisko.Na łąkach wyschły już rozlewiska, zakwitły ługi nadrzeczne, biało od łąkowych rzeżuch.Ale wyżej już piach, wszystko podsycha, w lasach też ściółka skrzypi pod stopami.

A jagodom i poziomkom wilgoć potrzebna.

Nietypowa ta wiosna: zimna, dużo mroźnych nocek, opóźnione wszystko. Ludzie dopiero 10 maja pozasiewali ogrody warzywne. Moje ogórki  czekają w szklarni, nie posiałam fasoli, ani nie wysadziłam dyni i melonów, koper baaardzo słabo wzeszedł, trochę lepiej buraczki, marchwi nie widać. Cebulę widać, ale rzodkiewki się nie zawiązały, za to liści tyle, że można pesto robić:) a pak choi przeciwnie, wybił w pędy kwiatowe już na wysokości drugich liści.Czuję się inaczej, niż rok temu. Jakbym rosła nie wyżej, a głębiej. Może to menopauza robi swoje, że się człowiek więcej zamyśla, pogodnieje, nadwrażliwy jakiś, wzrusza mnie wszystko, od kocich łapek po mysli o dzieciach.  skupia na innych sprawach. Co roku sadzę i sieję inne rzeczy, inne roślinki mnie ciekawią, inne cieszą. Zauważyłam, że mniej mi się chce eksperymentować, mniej potrzebuję. Niezapominajki, aksamitki, dzwonki. Sprawdzone piwonie i dalie. Trochę mieczyków. Ostróżki, floksy, malwy. Słoneczniki.

Poza tym, to, co naturalne, typowe w naszym regionie. W wiejskich ogródkach podpatrzone, dostane od sąsiadek.  Róże te same od lat, porozsiewane samoistnie baldachy anyżku, maki, nagietki, kocimiętka. Liliowce, rudbekie. Lubię byliny, same rosną.

Pierwszy rok nie sadzę ziemniaków. Za to będą tam cukinie i dynie. Wracam po pracy, wtulam się w koty, łapię jakieś wiersze, piosenkę,gotuję, kawa, ulubiony kubek,  bukiet z bzu, konwalie,  idę do szklarni, piję maj, jem maj :)

Za szybko wszystko biegnie na kalinową głowę:)