13 września 2017

Panie, już czas

Panie: już czas. Tak długo lato trwało





Rzuć na zegary słoneczne twój cień
i rozpuść wiatry na niwę dojrzałą







Każ się napełnić ostatnim owocom;
niech je dwa jeszcze ciepłe dni opłyną







znaglaj je do spełnienia i wpędź z mocą
ostatnią słodycz w ciężkie wino.






Kto teraz nie ma domu, nigdy mieć nie będzie.
Kto teraz sam jest, długo pozostanie sam






i będzie czuwał, czytał, długie listy będzie
pisał i niespokojnie tu i tam
błądził w alejach, gdy wiatr liście pędzi.






Wiersz - Rainer Maria Rilke, Panie już czas
Zdjęcia wrześniowe - z urodzin Mamy i naszego podwórka i ogrodu. Grzyby też zbierane na podwórku.
Kot, jak widać, jesienny

3 komentarze:

Dziękuję, że zostawisz ślad :)