Rozbieranie choinki, chowanie wiosny w pudełku i babka ziemniaczana

I nadszedł ten dzień, i pożegnaliśmy choinkę. Bombki, do widzenia, światełka, żegnajcie. Wysuniecie się z piwnicy za rok, jak zawsze wtedy będziemy się zdumiewać z dziecinną radością - o, żołnierzyk! Szklane bombki w kwiatki, całkiem o nich zapomnieliśmy! O, a pamiętacie tego renifera z lusterkiem w brzuchu?!

Czasem mam wrażenie, że właśnie po to jest zima. Że Bóg chowa przed nami w zimowym pudełku kolory hiacyntów, kwitnące wiśnie i sianokosy latem, żebyśmy się cieszyli, gdy wrócą, na nowo, stęsknione, znowu pierwsze i świeże. Patrzę na karmnik na orzechu i wiem, że za trzy miesiące porzeczki pod nim zaczną zielenić się najwczesniej, pachnieć porzeczkowym aromatem wiosny, wyciągać gałązki do słońca. A teraz leży tu śnieg, zieleń schowała się, a w karmniku urzędują mazurki, sikory, sójki, nawet szczygieł i sierpówki. Lubię to tęskniące czekanie, to wibrowanie w palcach, aż do bólu. Tak bardzo chcę, wiosny, kwiatów, zielonego, słońca, ciepłego wiatru, pierwszego cytrynka...

Może bez zimy nie chciałabym tak bardzo? Nie umiałabym kochać, jak kocham? Nie doceniałabym?

Póki co, mamy śnieg, idą "kreszczeńskie mrozy", a my pieczemy babkę ziemniaczaną.

Przepis kalinowy - ziemniaki zetrzeć na tarce bardzo drobno, tak, żeby wyszło z cztery szklanki ziemniaczanej masy;  dodać pół szklanki puree z dyni, jedną startą marchewkę,  ja dodawałam mrożone puree dyniowe, dwa jajka, ze cztery łyżki mąki na blachę, doprawić suto pieprzem, solą, tymiankiem, posypać kminkiem, opcjonalnie pieczarki, podsmażone z cebulką, wlane razem z olejem, na którym się smażyły. Oleju nie żałować. Piec godzinę. Najlepsze na drugi dzień, podsmażane w paski po wystygnięciu:) Popijać barszczykiem.

 Jak ktoś ma ochotę poznać zdrowe, smakowite przepisy możecie zajrzeć też do Docika, zakręconej na tle zdrowego żywienia siostry Miłego;) Ja jutro upiekę brownie;)