Czas przednówkowy

Wiatr u nas tak zimny, opuszki palców lodowacieją. Na wierzbie są bazie,  hiacynty w doniczkach przekwitły, ale widnokrąg ciagle nieprzyjazny, szary, a niebo zakryte chmurami. Zacina zimnym deszczem.
Mały napisał wiersz, ale po namyśle doszedł do wniosku, że historia musi go zapamiętać z większej formy i przerzucił się na powieść.
Nasiona doszły do mnie - dziękuję wszystkim kochanym wysyłaczom. Co raz to rozkładam nasionkowe skarby na łóżku i podziwiam. Tęsknię za zielonym. Za ciepłym wiatrem.Słucham Kasi Bellingham i jeszcze nie sieję pomidorów, choć korci. W zasadzie mam teraz taki cichy czas, jakbym siedziała na dnie szkatułki. Nie chce mi się za wiele, dużo czasu spędzam dumając, pisząc i czytając. Rysuję. Zwijam się w kębki. Czekam. Coś kiełkuje, coś rośnie w tym czekaniu. Jestem pobłażliwa dla siebie i innych, bo jak można być silnym, gdy zimno, szaro, o prezentach gwiazdkowych już się zapomniało, a wiosennej energii jeszcze nie ma? Czas przednówkowy, kiedy zstępuje się w głąb rzeczy i siebie, aż do najniższej piwnicy, po ostatnie zapasy światła i ciepła. Też jest potrzebny.

Wspominam dzisiejszy dzień.  Pod powiekami umykają krajobrazy. Twarze. Spracowane kobiety, widziane w poczekalni medycyny pracy. Jedna z sińcem pod okiem. Twój Sieroża damski bokser? Nie, polano uderzyło. Ta, samo uderzyło. Stare buty i torebki. Zrzędliwe pomruki, gdy ktoś wciska się bez kolejki. Leśnik w oficerkach. Patrzę na ich dłonie, słucham głosów i myslę o tym, dlaczego świat nie jest delikatny? Jak kiełkujące pędy, jak korzonki kwiatów, jak płatki ciemierników...
Idąc przez szare miasto, kulę się z chłodu. Dziewczyna w kolejce po zapiekanki, jej chudziutka twarz, pofarbowane włosy, kolczyk, smutne oczy. Uczyłam ją kiedyś. Dzień dobry, proszę pani. Wracasz do domu, kochanie? Nie, ja pracuję tu u Chińczyka, do 20, wyszłam na przerwę.
Chmury, zimny wiatr.
Miała taki piękny głos.
Wiatr. Chłód.
Zwinąć się w klębek, oprzeć policzek na książce. Przetrwać przednówek. Czytam Miłosza.

Nie, żeby zaraz być jednym z bogów czy herosów:

zamienić się w drzewo, rosnąć wieki, nie krzywdzić nikogo.