Kalinowe lato, Duży magistrem i trochę ogrodu

Lipiec. Róże są w pełni - wygrzane słońcem, pachną w niebogłosy. Są porzeczki, jeżyny, zaczynają się ogórki. Robimy chłodnik z botwiny i podlewamy od rana. Brzozy u sąsiadów złocieją. W lipcu.
Dom letni jest innym domem, niż ten wiosenny. Zmienia się rytm - dzieci wstają późno, kładą się późno, o poranku jest cicho, a przez muślinowe firanki wpadają cienie i światła. Słońce, dzień po dniu. Deszczu nie ma. Z ogrodu pachnie żywicą od rozgrzanych sosen. A w domu bananowym chlebkiem.

Duży jest magistrem socjologii. Jesteśmy tacy dumni, obronił w piątek  dyplom na pięć. Jesienią będzie starał się zacząć studia doktoranckie. W środę wyniki matur Średniego - czekamy. Chodzę po tym cichym domu, jeszcze nie dotarło do mnie, że mam też wakacje i mogę być przedpołudniową  Kaliną, pijącą kawę na tarasie, ze stopami wspartymi o rozgrzane deski.
Jeszcze kończę pisać arkusze, jeszcze zostało kreskowanie...

Nie mam planów. Chcę tak bezczasowo pożyć, nie patrząc na zegarek. Jak czegoś nie zrobię dziś, zrobię jutro lub pojutrze. Póki co, uporządkowałam domek ogrodnika, Miły wstawił mi tam okienko, w szklarni założył pod pomidory takie małe ustrojstwo, co podlewa za mnie, a na trawnikach śmigają kręcące się deszczownice.

A w ogrodzie jest tak:

Światło jest bardzo ostre. Wczoraj 48 na termometrze w słońcu. Nie wiem, czy widać to na zdjęciach, ale od ziemi biją takie fale upału, rozgrzanej woni trawy, siana,  suchych łach ziół. Trochę się niepokoję tą suszą, nie jesteśmy w stanie podlać wszystkiego, u mamy spadły wszystkie zawiązki owoców, ja na jabłoni widzę u siebie dwa jabłka, czereśni nie ma wcale, wiśni też...
Ale takich kolorów nie ma żaden inny czas.
Dzisiaj wybiorę się rowerem po zioła - zobaczę, jak na łąkach i w lesie. Póki co, nasze kalinowe lato: