Potrzymać za rękę listopad. I w sumie całą jesień.

 

 

 

W Kalinowie jesień, a jak jesień to Rilke, Panie, już czas, tak długo lato trwało.  Na zegarach słonecznych cień bezlistnej godziny coraz bliżej, teraz październik jak alchemik dokonuje zamiany wszystkiego na złoto, a potem to złoto spadnie pod nogi, zbrązowieje i przepadnie. Nie miałam jeszcze czasu uporządkować zagonków przed zimą, licze na ten tydzień. Pomidory nadal owocują, ostatnio zebrałam dwa kosze, przymrozków nie było, młody koper gotowy do ścięcia i mrożenia, szpinak tak samo. Zebraliśmy gruszki i ziemniaki, buraki w pudłach czekają w garażu, aż znajdę czas przerobić je w słoiki. Na razie czasu nie mam. Ale robiłam babkę ziemniaczaną w sobotę, z dodatkiem dyni i tymianku i była cudowna. Jesteśmy wszyscy zdrowi, zapracowani, kicia też zapracowana, bo namiętnie znosi nam ryjówki i myszy. Jest teraz czas jesiennych owoców, możnaby robić dżem z żywopłotu, musze obmyśleć plan, jak tu zbierać dziką różę i kiedy. Ostatnie dwa dni padało i złoto na zdjęciach oraz błękit to efekt tylko sobotniego przebłysku. Miły wykorzystał czas na murowanie.

 

 

Głóg, dzika róża, jarzębina, tarnina, pigwy, idealne na dżem żywopłotowy - granatowy, twardy jak marmolada, z duża ilością pektyn

 

 

A domek Dużego i Elfa ma juz okno do wyglądania i drzwi, którymi można wejść.

 

 

  I zbudujemy dom...  Bez strychów i bez piwnic, zapłonie lampą klon, zapachem lasów grzybnych....

 Mały na zdalnej nauce w domu, Średni i Duży na zdalnych studiach. Ja od poniedziałku na zdalnej pracy, ale nie z domu, lekcje prowadzimy ze szkoły i póki co, na razie nie wiem, gdzie mam początek, koniec, głowę i mózg, serce też - muszę sobie poukładać. Pożegnałam się z klasą w piątek, a rozmowy były takie: 

- Maju, masz jak odbierać lekcje i pracować? Masz na czym?

- Na telefonie proszę pani, bo mama pracuje na laptopie na zdalnej pracy, a starszy brat na komputerze, bo on jest w technikum, a ja będę na telefonie się uczyć...

No to będziemy sie uczyć na telefonach. I czym się da. Poddać się nie zamierzamy.

Mocno się trzeba przytulić z jesienią, chyba tego potrzebujemy, i ona, i ja. A jeszcze nawet listopada nie ma!

 

Fragment wiersza Średniego - jak zawsze, oszałamiający i w punkt:

 

(...)sztywne palce pod koronką rękawiczek
szukają schronienia gdzieś w płaszczu
wtedy myślę, jak bardzo chciałbym potrzymać
ten nieszczęsny listopad za rękę
wiedząc, że jest ktoś
kto rozumie