Zima, zima. I pomidorowe ostatki.

 I grudzień.

Koło czasu się domyka, rok już na ostatniej prostej, sezon w szklarni oficjalnie zamknięty, zebrane ostatnie pomidory.

Wyglądaja tak:

 

 

Nie są tak piękne jak sierpniowe i wrzesniowe, brak im słodyczy, są twardsze, ale to nadal nasze własne, kochane, o niebiosa lepsze niż ze sklepu. Pachną pomidorami i duszone na masełku, z tymiankiem, jajecznicą, do świeżego chleba jak znalazł.

Zielone przechowuję w wytłaczankach od jajek, tam dojrzewają powolutku.

 

 

Koktajlowe żółte megagroniaste i peruny  dały radę do końca. To nasz najdłuższy sezon pomidorowy, wysiewałam w końcu lutego i w marcu, zebraliśmy czwartego grudnia ostatnie sztuki:) Już zdążyłam wianek świąteczny powiesić do tych pomidorków. W tym roku powinno pójść jeszcze lepiej, mamy w końcu w szklarni piec, więc zaczniemy sezon wczesną wiosną. Jestem strasznie dumna z tego roku, dał nam bardzo wiele plonów i radości.

 

 

 Od kilku dni mamy mróz, w nocy spadło do minus ośmiu. Niewiele, ale jest wilgoć w powietrzu, chłód wydaje się dojmujący, śniegu malutko, palimy w kominku i koty okupują fotele wokół. Rusza ptasia gospoda, ziemia przymarzła, będę okrywać róże. W kuchni  (Mały już odlicza do Świąt) wiszą dwa wianki, pijemy herbatę z imbirem i kurkumą, pieczemy kartofle i smażymy serniczki. Tryb zimowego przetrwania:) Już dwa razy wyłączali nam prąd, po parę godzin, więc przetestowaliśmy "ciężkie czasy start", mamy ups, ładowarki, w razie dużego kryzysu gdzies tam jest generator, a w spiżarni zapas świec i naftowe lampy. I kominek;) Kawę gotowaliśmy na turystycznej gazowej kuchence:)

 

 

 

Koty mają tryb całoroczny.

 

 

No i ciepłe skarpety można wyciągnąć! Babcie robiły.

 

I tak zaczynamy grudzień, ja trochę przeziębieniem, wyglądaniem na senny ogród i słuchaniem piosenek z dzwoneczkami.

Ale czekamy jeszcze na taką zimę:)

 (zdjęcie Duży)

No to, z Agnieszką Osiecką:

Od czasu do czasu jest zima,
raz na rok, albo i dwa,
nie narzekajmy na klimat
i bierzmy, co los nam da.