Mamy ferie, zimowa piosenka i pięknie jest.

Tak jest! Mamy ferie. Możemy spać do dziewiątej, nie spać do północy, lenić się, objadać i czytać. Z powodu obecności Wszystkich w domu, komputery są oblegane i jest do nich kolejka; Mały wstaje pierwszy, juz o ósmej rano, bo potem się nie dopcha. Grają w Age of Empires i w Terrarię, czytają, noszą na górę jedzenie, przemycają czipsy, wygania się towarzystwo na dół, a oni znów. Duży mi się przypomniał, co w zamierzchłych czasach zainstalował toster koło komputera, by nie musieć chodzić na dół do kuchni. Ech.
Jakie mam ambitne plany! Sprzątać, napisać piosenki, przepisać powieść o wodniku, poprasować zaległe koszule, zrobić sobie dietę wegańską, ukulturalnić się...
I tak 90% tego nie zrobię, ale fajnie marzyć. Marzenia dają dobrą energię i poczucie zadowolenia, tak, jakby przez sam fakt planowania już poszliśmy do przodu.
A tak w ogóle siarczysty mróz, minus 18 w nocy, można zatulic się w koc i czytać Dumasa, albo soczyste opisy dawnych wojen, albo wiersze Whitmana, albo Baśniobór, albo...
A, filmy oglądamy też.
Jak porobię zdjęcia, to wstawię, póki co, muzyczka. Cudnie jest.