Piosenka o wełnie

-->

Piosenka o wełnie

Będę dla ciebie świtem, gdy lato odchodzi
kiedy na karkach astrów pajęczyny mgieł.
Rosą, zbieraną świtem w jesiennym ogrodzie

fakturą drewna, chmurą, tajemnicą łez.

Opowieścią tych domów, które poburzono,

miękkim futerkiem kota, ciepłem twoich rąk.

Zapachem grzybów będę, gwiazdą, co wieczorem

krwawi, gdy jesień latu strzela prosto w skroń.

Będę wszystkimi snami, które sama spełniam

kubkiem, grzejącym ręce, gdy zimno i źle.

A kiedy przyjdzie zima, będę ciepłą wełną

która otuli miękko i ciebie, i mnie.