Zaczynamy ferie

Jest sobota - aż się człowiekowi miło robi, aż chce się podśpiewywać. Chłopcy młodsi  z dniem dzisiejszym rozpoczęli ferie, czyli dom chwilowo zamieni się w szczęśliwe koczowisko, jak planują. Będą kołdry, koce, dużo jedzenia, mama, pamiętaj, dużo jedzenia, zielona herbata, gry rozmaite, śmiechy na skajpie, śmiechy bez skajpu, fantastyczne światy, książki, filmy, dużo filmów. Hm.

Ale jest też sesja Dużego i Elfa, co trochę koliduje, bowiem są oni już na wyższym egzystencjalnym  levelu, który wymaga pisania esejów, dumania nad logiką, psychologią, kompetencjami, koherencją i najbliższym wolnym terminem poprawy. Ze swego levelu/levela?? pewnie zerkają z zazdrością na beztroską brać mniejszą, opychającą się naleśnikami z nutellą i z wypiekami na policzkach pokonującą różnorakie stwory mityczne. Bardzo lubię czas, gdy wszyscy są w domu. Lubię ich chłopięce jaskinie, wzywanie mnie co chwila: mamo, chodź, zobaczysz Mózg Cthulhu!

Ich śmiech, przekomarzanie się i nocne rozmowy. Wyjadanie wszystkiego z lodówki. Legowiska z kocy. Bycie mamą wiecznie głodnych synów.

Kwestia  żywienia jest priorytetowa.
Wygląda to tak:

- Mamo, potrzebuję naleśnika - Średni ma dramatyczny wyraz twarzy.
- Na kiedy? - mama zawsze czujna.
- Natychmiast.

Jak mi się już nie chce gotować, to zawsze jest pizza.

Kot wykazuje filozoficzną obojętność na ferie i sesje, ożywiając się tylko na odgłos trzaśnięcia lodówką.

Śniegu nie ma, mech jest zielony, na brzozach krople, na wierzbach krople, karmnik mokry.

Muszę upiec ciasto na niedzielę - zastanawiam się nad puszystym biszkoptem z makiem i gruszkami. Hmmm...

Góra prasowania przypomina tę, na której stanął Kordian. Jam jest posąg kobiety na posągu prania! - chce się zakrzyknąć z mocą.

Trochę na nią patrzę bokiem, ona patrzy na mnie. Kiedy człowiek spogląda w otchłań, otchłań nie powinna do niego machać. Rozumne słowa. A jednak mam wrażenie, ze te wszystkie prześcieradła i koszule machają do mnie entuzjastycznie, z nadzieją: hej, weź się za nas, czekamy!

Wezmę się, wezmę.

Tylko zrobię paprykę zapiekaną z ryżem, pieczarkami i serem. Fasolówka już pyrkoce milutko.

Teraz cicho, rozleźli się po swoich komnatach, porywając ostatnie naleśniki ze śniadania, soki i kwaśne żelki, bardzo niezdrowe, ale sama się wczoraj skusiłam. W taka pogodę zimowiosenną człowiek musi być dla siebie pobłażliwy, prawda?

Zwłaszcza człowiek, będący kobietą na posągu prania z wizją zaległej papiurkowej pracy, nienarysowanych obrazków, niezrobionego ciasta i apetytów domowej bandy Hunów.

To jeszcze jednego żelka.

I idę prasować;)