Kocham listy

Pisałam już, że kocham listy?

Listy na papierze, listy pisane ręcznie.  Kiedyś pisałam i tęsknię za tym uczuciem - pisaniem, wysyłaniem i dostawaniem listów. Odkryłam to uczucie, tak staroświeckie jak brzytwa Dziadziusia, kiedy dzisiaj rano obejrzałam swoją Skrzynkę Pocztową. Dojmująca tęsknota, połączona z niesmakiem.

Dzisiaj w mojej Skrzynce Pocztowej - swoją drogą, co ma to słowo wspólnego z ciężarem metalu, z chłodem metalu, rowerem listonosza, dźwiękiem zamykanej klapki... - a więc dzisiaj w Skrzynce odkryłam, że nikt nie napisał do mnie listu. Owszem, dostałam Oferty. Stąd niesmak. Dokładnie czternaście ofert. Proponowano mi angielską porcelanę w promocyjnej cenie, funkcjonalne gadżety do kuchni, przytulankę do mikrofalówki i rabat na zdrowie. Było dużo wykrzykników, naprawdę dużo i gdyby Skrzynka Pocztowa mogła śpiewać, śpiewałaby przeraźliwym falsetem  Zmień Swoje Raty na Najniższe do Spłaty, Spraw Radość Osobom, Które Kochasz, Zobacz Rewię Lamp!!!

W dodatku stepując jak Ginger i Fred.

Oferty. Domokrążcy. Sprzedawcy sztucznych marzeń. A ja chcę listów! Nie chcę wysypujących się z Nieprawdziwej Skrzynki ofert, których nie potrzebuję, w dodatku połowa to suknie ślubne, a ja ślub brałam dwadzieścia jeden lat temu(przeglądałyśmy inspiracje z Elfem i teraz na każdej stronie  gugla mam tsunami ślubnej mody).

Listy!

W kopertach, w ładnej papeterii, listy zaczynające się Na wstępie mego listu i kończące się Z poważaniem.

Marzę o nich.

Kiedyś pisałam z profesorem Franciszkiem, wielkiej łagodności i mądrości Poetą, każdy list kończył wirtuozersko, np tak: Serdecznie Panią pozdrawiam z moją Połową jak też Pani Króla i Królewicza i innych zacnych, mieszkających w podwojach Pani zamku...

Czytam z rozczuleniem, że 22 sierpnia Profesor przerabiał pomidory i  że borówka mu obrodziła. I że  u pszczół i mrówek są trzy płcie, i że umarł sąsiad Profesora, zawózkowany garbusek. To są listy. Prawdziwe, mogę je dotknąć, przytulić do policzka.

Przytłoczona spamowodzią  zaraz lecę na pocztę. Muszę zaczerpnąć żywej wody zwykłego, ludzkiego kontaktu człowieka z człowiekiem, zobaczyć, że ktoś jeszcze umie kaligrafować, stawiać zawijasy i akapity. Sama kiedyś umiałam i wstyd mi, że przestałam umieć. Ale może nauczę się od nowa. Jakby co, to wiecie - kocham listy!