O czasie świątecznym, podstępnych reklamach, sortowni poczty i rzeczach cudownych.

Chcę wam powiedzieć, że jestem teraz w tym niezwykle przyjemnym momencie, gdy zostało jeszcze dużo makowca, kilka nierozpakowanych czekolad i właśnie zabieram się do 34 strony Billa Brysona, dzieci zajęły się sobą, goście oglądają filmy, a za oknem pada śnieg. Każdy dostał prezenty, Małemu rolki przyrosły do stóp na stałe, obejrzeliśmy Family Mana, zmywarka pracuje już trzeci raz, z góry słyszę chichoty, mam nowe kapcie i czekoladę o zapachu fiołków. To pełnia szczęścia, prawda?

Piosenek światecznych już nie słucham, odkąd odkryłam, przy głośnikach mocno podkręconych, że na you tubie przepleciono je rytmicznie reklamami preparatów na infekcje tych miejsc, o których nie powinien wiedzieć listonosz, przynoszący mi właśnie pocztówki. Nie wiem, czyj to był pomysł marketingowy, może ktoś uznał, że o tej porze roku Last Christmas słuchają zdesperowane kobiety, pożądające maści na grzybiczne infekcje? Świat jest fascynująco dziwny. Mały pytał mnie wczoraj, czy krasnoludy wierzą w Boga, jak myślisz, mamusiu? A listonosz powiedział, że wszystkie przesyłki idą przez Pruszcz Gdański, bo tam mają sortownię, tak, te z Białegostoku do Hajnówki również, więc nie stresuje się pani, teraz przychodzą te wysłane z Pruszcza po czternastym.

Dzisiaj, kiedy leniwie, śnieżnie i spokojnie mija sobie drugi dzień świąt, jestem cudownie odstresowana, z grubaśnymi książkami, kocem, sporym zapasem czekolad, makowca i poczuciem, że jutro sobota. Nie zamieniłabym żadnej z chwil świątecznych na inną. Cudowne było koczowisko z koców, poduszek, dzieci, słodyczy i śmiechu, cudowne słowo pieczarnia, wymyślone przez Małego, kolędowanie, kot pod choinką, badanie prze Małego pod mikroskopem wszystkiego co się da, łącznie z próbkami włosów, robienie tortilli,  czytanie o dekrecie cesarza Augusta, rozmowy o jaśminie, teorii wybuchu, chińskiej armii i sposobach parzenia herbaty. Instrukcja do mikroskopu była nawet w języku węgierskim, mimo dociśnięcia śruby A do końca i obrócenia pokrętła B nad przekładnią C nadal widzieliśmy tylko kropki i plamy, ale Mały uważał, że to cudowne. Wszystko wygląda tak samo, wiesz, mamusiu? I pomarańczowa skórka i włos wygląda tak samo! Fajna ta  przyroda. Interesujące jest to, jak taki mikroskop integruje rodzinę - wszyscy próbowali wyostrzyć obraz, każdy mężczyzna przy stole czuł się w obowiązku sprawdzać śrubę, pokrętło i prowadnicę, kolejno pobierano próbki ciasta, igiełek z choinki i sosu,  a Mały dla zabicia czasu jeździł na rolkach, podczas gdy około dziesięciu osób desperacko próbowało znaleźć polskie literki rozmiaru xs między koreańskim a węgierskim i wyrywało sobie nawzajem stoicko obojętny mikroskop, próbując odkrywczych kombinacji. Czas absolutnie nieperfekcyjny i cudowny.

Pozdrawiam, dziękuję za wspaniałe życzenia, waszą obecność i serdeczność, i zabieram się za stronę trzydziestą piątą prezentu Miłego i kolejną tabliczkę czekolady.
Będę się odchudzać po Świętach jak Bridget Jones. Ilość zjedzonych tabliczek czekolady: trzy.

Ps. Elf powiedział mi, że w fiołkowej czekoladzie jest koszenila. Zjem ją mimo to, trudno, dla fiołków jestem gotowa na wszystko.

Ps1. Mikołaj z czekolady jest pusty w środku. Oszukańcy.

Ps2. Śnieg pada. A to się zdziwił kret, który przedwczoraj wykopał świeży, porządny kopiec na środeczku trawnika.