Każdy ma swoją zimę

Pęka skorupa lazurowego jaja i rodzi się świt, jak ognisty feniks. Jest minus szesnaście i wszystkie skrzypce nowego dnia grają na wysokiej nucie, smyczkiem z błękitu i skrzypienia śniegu pod butami Miłego, wychodzącego do pracy. Chucham na szybę, która wydaje się zimniejsza, niż jest - po mojej stronie ciepła wanilia herbacianej kuchni, po drugiej stronie mróz, malujący niebo  ogonem feniksa i brzozowe haiku nad śpiącymi wachlarzami jeżyn.
Moja czterdziesta druga zima.
Pamiętam te białe, gdy śnieg sięgał okapów dachów i wykopywano tunele, by dojść do obórek i stodół. Te kuligowe, gdy pod łapami świerków piekliśmy kiełbaski na ognisku, a gwiazdy tańczyły jak Fred i Ginger. Te mroźne, gdy mama kładła nas do łóżka w paltach i czapkach i zamykano szkołę, bo w klasach zamarzał atrament. Te śmigające na łyżwach, gdy woziłam tacie bigos nad przerębel pod Kuraszewską Górę. Rzeka rozlewała aż pod cmentarz i cały świat był jedną ślizgawką, na której byłam Gerdą w czerwonym płaszczyku, tańczącą w piruetach wokół zastygłych w lodzie wierzb.
Według legendy na Kuraszewskiej Górze stał zamek królowej Bony, a ona sama pojawiała się o północy, gdy Jaś Grajek zagrał na skrzypcach, by spełnić mu trzy życzenia. Mógł brać z zamkowych lochów złota, ile zapragnie, ale nie wolno mu było niczego wziąć bez pozwolenia - biedny Jasiek skusił się na nowe, czerwone buty i następnego ranka, nad rzeką przy kościele jaśkowego trupa ze spalonymi nogami znaleźli. Diabelskie buty spaliły mu nogi do kości.
Jadę ostrożnie na swoich łyżwach ze wspomnień, żeby nie ominąć żadnej wierzby, żadnego lodowego przejazdu, którym jechały przez rzekę wozy i sanie. Jesiony wokół starego kościoła, most, zatoka - gorący bigos grzeje mi ręce w wełnianych rękawiczkach. Wczoraj szłam do mamy Wietnamem przez łąki, wieczór pisał już na niebie zapowiedź nocnego mrozu, a ja byłam sobą wszystkimi, każdą swoją zimą, każdą parą rękawiczek, parą z oddechu i gałązkami wierzb, ogławianych właśnie pracowicie przez sąsiadów.
Dla was, jedna z zim Średniego. Bo każdy ma swoje zimy:)