Kanikuła

Rano, przez muślinowe firanki wpada światło, bardzo łagodne, przefiltrowane zielenią. Niemal czuje się upał za oknem, o piątej rano już 26 Celsjusza. Zaczęła się kanikuła, zaczęły się czereśnie, spalona słońcem trawa i codzienne podlewanie ogrodu, wielogodzinne.
Ale o świcie jest jeszcze błogo, cicho, sennie, zamykam oczy i mam swoje katharsis.

Drugą od lewej lalkę przywiozłam dopiero co  z Mińska. Dostała na imię Larysa:)

W kuchni brzęczy jakas uparta mucha, dostała się tu mimo firanek w drzwiach. Pieczemy gofry, zajadane z czereśniami. Pojawiły się też mrówki faraonki,  które mają u nas swoją  amnezyjną historię. Kiedyś mężowa mama nie mogła sobie przypomnieć ich nazwy i oznajmiła nam, że  w kuchni po podłodze chodzą napoleonki.
A dzisiaj ja zapytałam Miłego z namysłem:
- Jak mama nazywała te małe mrówki? Stalinki?

Elf obronil pracę magisterską i świętujemy pierwszego magistra wśród dzieci.
Średni dostał się do wymarzonego liceum, profil mat-inf.
Nie wiem, czy czujecie ten miły chłód domu, patrząc na zdjęcia i ten żar za oknem - zdjęcia w kuchni robiłam przy 36 na termometrze za szybą...

- Mamo - oznajmił poważnie Mały, wracając znad zalewu, gdzie się kąpał z wujkiem i ciocią - Wymyśliłem nowy styl pływania.  Leżę i nie ruszam się...

Tez bym chciała kolejne dni leżeć i nie ruszać się, ale trzeba zrywać wiśnie i czereśnie.