Po lecie

 Dzisiaj napisany wiersz:

Po lecie

Po pniach, po sękach,  piosenkach gałązek

złocie bursztynu skąpanego w winie

późnego lata ślizgają się krople deszczu;

 woń żywicy

już ustąpiła miejsca mchom i cieniom,

zapachom grzybów, butwiejących liści.

Snują się nici pajęczyn i woda

w tamtym strumieniu, nad którym stawałeś

brązem przejrzystym i chłodem oznajmia

że koniec lata. Paprocie są czarne,

mokre i  obce śmiechom dawnych czerwców;

żadnego kwiatu, poza plamą krwistą

grona kaliny nad zielenią liścia.

Tylko sosnowa muzyka ta sama,

melancholijna, nasycona ciszą.

Czołem oparta o pień brzozy, wdycham

tak uroczystą woń, jak na pogrzebie,

jak gdyby lato umierało własnie,

a kurhan z liści sypią mu jesiony.

A jednak - szczęście.

Nawijam na palec

pierścionek z  nitek wrześniowych pajęczyn.

Niech kropla deszczu zaświeci jak diament

na dłoni lasu, wyciągniętej w błękit.