To właśnie Lato.

Można leżeć w hamaku i słuchać jak kogut od sąsiadki Basi  pieje po piracku: Yy yyyyyyy! Argh!
I ptaki w lesie nad głową bawią się w ptasie radio.

Można zrywać tyle bazylii ile się chce. Rośnie z prędkością światła.

Można robić bukiety z brodatych goździków, które lansują się w zgodnie z brodatymi trendami na przystojniaków ogrodu.

Można stać i patrzyć, jakie sztuki robi słońce o siódmej rano w niedzielę.

Oto one, dzwonki skupione. Maki z waszych prezentów, sieją się gdzie chcą i są nieśmiertelne, bo odrodzą coroku jak feniks.

Oto on, hamak. Czy jest słodsza chwila, niż lenistwo między brzozami, w nieskoszonej trawie?

Można zrywać róże, tyle róż, ile się zechce.
Tak właśnie. Tak.

To się nazywa Lato:)