Wszystkie poranki świata przemijają. Przyjaciółka Tove i harmonijka Priscilli.

..co stwierdziłam nad parującą filiżanką z orkiszową kawą. Dom pusty, dzieci w szkole. Jestem ja, muzyka, bakłażany, moczące się w soli, kot, który bezczelnie uwalił się na uprasowanym obrusie. I za oknem deszcz, mglisty las i pnie sosen obnażone, wyczyszczone z pozłoty do rudości.
Niedawno poranki były truskawkowe, czerwcowe, pełne rosy i szpaków.
Potem były lipcowe, jaśminowe poranki, gdy słońce malowało taras i rozkwitające dzwonki. A potem sierpniowe poranki, z dojrzewającą jarzębiną, złotym zbożem, kurami sąsiadów, słonecznikiem i osami na gruszkach..
A teraz deszcz. Grzybny zapach września. Przeżywam uczucie obrażonego rozdwojenia, jak Muminek, który wylazł w środku zimy w zasypany ogród, oznajmiając Too Tiki:
- Kiedyś rosły tu kwiaty!
- Ale teraz rośnie tu śnieg.- powiedziała mądra Too Tiki w czerwonej czapce i koszulce w paski. A tak a propos to Too Tiki jest awatarem przyjaciólki Tove Jansson, Tuuliki Pietila.
Ale i tak zamiast Muminków polecam wszystkim do czytania "Córkę rzeźbiarza"  i "Podróż z małym bagażem" Tove. I fragment o Annie.


"- W potoku jest złoto - powiedziała Anna. - Poszukaj.
Ale ja nie widziałam żadnego złota.
- Trzeba je tam samemu włożyć - wyjaśniła Anna. - Złoto w brązowej wodzie jest cudowne. I rozmnaża się. Coraz więcej i więcej złota.
Poszłam więc do domu i przyniosłam wszystko, co mieliśmy złotego, i perły też. Włożyłam do wody i wyglądało przepięknie. (...) Następnego dnia nie było śladu złotych przedmiotów ani pereł. Wydawało mi się to dziwne. - Z potokami nigdy nic nie wiadomo - powiedziała Anna. - Złoto czasem rośnie i rośnie, a czasem znika pod ziemią. Ale może znów się pokazać, jeżeli się nic o nim nie mówi.
Wróciłyśmy więc do domu i nasmażyłyśmy naleśników".
A dzisiaj do słuchania Priscilla i jej harmonijka. Aluve!