Zimowe światła i warsztaty smakowania poezji

Teraz, kiedy po grudniu zostały tylko echa, po styczniu szepty, a luty już kładzie dłoń na klamce, by odejść, mogę nareszcie poczytać Lorcę. Teraz te wersy brzmią dobrze, są na miejscu, mieszczą się we mnie jak róże w futerale na skrzypce.

Od wschodu aż do zachodu
Noszę twe światło okrągłe
Twe wielkie światło
Co mnie trzyma
W swym natężeniu ostrym
Od wschodu aż do zachodu
Ile mnie trudu kosztuje
Dźwigać się z Twymi ptakami
I z ramionami Twoich wiatrów
Ile mnie trudu kosztuje
Dać Ci przeminąć dniu(...)

Kiedyś tak sobie marzyłam, że pięknie byłoby urządzić takie poetyckie warsztaty na smakowanie i  czytanie Poetów Sezonowo. Z konferansjerką Pana Poniedzielskiego obowiązkowo. W lutym czytalibyśmy Lorcę, zwłaszcza ten budzący dreszcz wers:  Gdy ściągał rękawiczki, z dłoni popiół mu opadł. 

W marcu i kwietniu oczywiście Eliota, Popielec i Grzebanie, z tym fenomenalnym początkiem: Najokrutniejszy miesiąc to kwiecień. Wywodzi z nieżywej ziemi łodygi bzu...
Maj zaczniemy Gałczyńskim, a w czerwcu nadejdzie Leśmian. Dzban zielony pełen wody niosę zmarłym dla ochłody... I o dębowym organiście, o Srebroniu i cykl Łąka. Kilka sonetów Szekspira, a potem w lipcu będzie Dylan Thomas. 

Never and never, my girl riding far and near..

Sierpniowe wieczory to będą panie - Safona - I taka wiejska dziewczyna cię oczarowała, która z wdziękiem nie potrafi unieść sukni ponad kostki?
Poświatowska. I Jasnorzewska. I Emily Dickinson i Elizabeth Browning. I Sylwia Plath.

Jestem zmęczona, zmęczona.

Jak kolumna bieli w zaciemnieniu noży.

Jestem córką rzucającego noże,

która ani drgnie.

 

We wrześniu będę już gotowa na Whitmana.

Wiatry jesieni, wędrując lasem o zmierzchu

słyszałem, górą idące wasze zawodzenie(...)

Serce mojej miłej! Ciebie też słyszałem

szemrzące drobniutko w przegubie ręki,

obejmującej mi głowę.

W październiku otulimy się kocami i będziemy czytać Oskara Miłosza. 

Cicho, cicho...

Wszystkiego tego nie ma już.

Wszystkiego tego nie ma już,

synu mój, Lemuelu. 

A potem koło roku się zamknie, bo w listopadzie będziemy wzruszać się nad Franciszkiem Listopadem, Jesieninem i panem Tu Fu, który napisał: 

Flet(...) słychać u bramy miasta.

Jedna, jedyna dzika gęś wzbija się w pustkę. 

Prawda, że takie warsztaty smakowania poezji byłyby czymś właściwym? I jeszcze każdy by dorzucał własne ulubione wiersze, i można by dokonywać czynów tak szalonych i cudownych, jak czytanie haiku na zmianę z Kochanowskim, Rubbajatów i Aragona, Yeatsa i Wordswortha, a potem czeskich poetów, dosmaczonych Lundkvistem i Micińskim...

Tak sobie marzę, oglądając zdjęcia Dużego, który wiedział, jak sfotografować zimowe światła i pokazać w obrazie to, co ja muszę natrudzić się, pisząc, a i to zawsze z lekkim zażenowaniem, że proza to i tak tylko  kopciuszkowa siostra poezji. Dla tych, co nie domyślają się, co fotografował Duży - otóż dziką różę za naszą starą szklarnią. TĄ szklarnią. Poezja fotografii...

Wybaczcie mi ten rozmarzony post, wszystko przez Lorcę i przez Winter Lights. A może macie swoje propozycje do listy wierszy do smakowania na każdy miesiąc? Albo choć na luty, póki tańczą zimowe światła?