Dzień pączków i takie tam sprawy z brakiem śniegu

Zegar łaskocze wąsami minuty, już prawie przedpołudnie. Nadal szaro, kolejny dzień bez słońca, dzień pełen pączków, gorącego pieca, krzątania się w pachnącej szpinakiem kuchni.

We wtorek czekałam pod szkołą na powrót Małego z basenu, przy okazji posłyszałam cudną rozmowę tatusia i trzylatki, wychodzących z szatni.
- Czemu nie przyjechałeś po mnie sankami? - cieniutki głosik miał w sobie sporo zawodu.
- No jak, przecież widzisz, że nie ma śniegu - tatuś wskazał na chlupoczące pod nogami pośniegowe, brejowate błotko. Ale trzylatka była nieustępliwa.
- Następnym razem jak przyjdzie po mnie mama, to powie śniegowi, żeby się nie roztopił!
Skryłam uśmiech na widok miny tatusia. Bezcenna.
Tak więc tatusiowie, starać się z tym śniegiem.

Jutro bal karnawałowy, Mały zamarzył o karierze wąpierza. Skąd zdobyć zęby?
Dużemu zostały dwa egzaminy w sesji.
Średni już pyta, kiedy będą następne dni wolne w szkole i odlicza czas do Wielkanocy.
Spaliła się jedyna w Kalinowie kwiaciarnia, czarne dziury po oknach są straszliwie bolesne, stara mirabelka przy ścianie osmalona ogniem. Czy zakwitnie na wiosnę?
Dzisiaj dzień srok - pojawia się ich mnóstwo od rana, albo to ciągle dwie te same, ale w różnych konfiguracjach. Słucham bardzo ciepłej i bardzo  mruczącej muzyki, wciągam różowy fartuch od Elfa i Dużego i staram się być bardzo mocno Tu i Teraz, choć zerkam troszkę zazdrośnie na śpiącego przy kaloryferku kota, zdecydowanie będącego Gdzieś Tam Indziej.

Domowe  pączki i herbata nigdy nie smakują mi tak, jak dziś.

Ps. Dotarły do mnie gazetki od Ani z Brzeziny, jak Ci serdecznie dziękuję! Kilka najbliższych wieczorów będzie bajkowych i smakowitych, coś pięknego na szarość lutego.  I list, prawdziwy, na czerpanym papierze. I serwetka, która już się umościła na szafce dziadka. Dziękuję, i życzę zdrowia, bardzo mocno.

Od Docika i Pawła przyleciał zmarznięty, okryty śniegiem chicagowski gołąb pocztowy. Dziękuję Wam za ten wiersz, potrzebny mi był dzisiaj ogromnie.

Dzisiaj słońce wzeszło dla ciebie.
To dla ciebie załopotały sztandary światła.
Roślinki radość ci przyniosły.
Bogata jesteś, duszo moja.
Wiedza do ciebie przybywa.
Sztandar światła nad tobą połyska, raduj się!

M. Rerich