Lasy i elfy zimowe

Lasy zimą są cudowne. Zawsze są cudowne, ale zimą są cudowne inaczej. Kolory są bardziej nasycone, takie flamandzkie, jakby luty znalazł paletę Vermeera i malował jak popadnie, zanim zirytowany Mistrz w końcu mu ją odbierze. Cienie są bardziej cieniste, a kontrasty głębsze. Zieleń sosen rozzielenia się od grynszpanów po szmaragdy, biel śniegu, śpiącego po wykrotach bawi się z brązami i rudością. I jak ma się Błękitny Zamek nie przypomnieć? No to piękny cytat dla nas i vermeerowski Elf Leśny i Zimowy. Fotografował  Elfa zakochany Duży.
Troszkę mnie mniej - to tydzień urodzinowy, a więc i kuchenny. Pierożki z quinoą same się nie zrobią i torty też:) Żelaza jest 52 jednostki, a było 10, hemoglobina ho ho, już 10,9, a była 6. Czyli mamy postęp i jest mi lżej na duszy. A teraz już oddaję głos Lucy Montgomery.
"Niezwykła to artystka Matka Natura, która tworzy dla „samej radości tworzenia”, a nie z pustej chęci strojenia się. Dzisiaj las jodłowy jest symfonią zieleni i szarości, a barwy te tak subtelnie przenikają się wzajem, że nie powiesz, gdzie kończy się jedna, a zaczyna druga. Szary pień, zielona gałąź, szarozielony mech nad białą, poznaczoną szarymi cieniami ziemią. Ale kapryśna dusza artystyczna nie znosi monotonii. Potrzeba jej kontrastu kolorów. Patrz – oto jest. Wśród pęków mchu wyłania się soczystoceglasta, zeschła gałązka jodłowa."

Duży i Elf, oraz Elf i las