Zaczarowana rzeka

Jedyna chyba taka rzeka w Polsce, rzeka warkoczowa, prawda, że piękna nazwa? Płynie wieloma korytami naraz, rozgałęzia się, meandruje, splata się i zaplata naprawdę magicznie. I to jest też nasza rzeka, rzeka, którą znamy od dziecka, nad która urodziłam się, wyrosłam i która zaczarowała mnie absolutnie.

Tu jest na przykład kawałek mapy, na którym widać te supły, precelki, warkocze i falbanki, które rzeka splata sama ze sobą.

Jakby co, to ja mieszkam przy letnim Gościńcu Bielskim:) A meandrujące warkocze rzeki wyglądają z góry tak. Zdjęcie ze strony Ciekawe Podlasie.

A nad rzeką jest tak, jak widać na dole, na kolejnych zdjęciach. Nad rzeką się mieszka, po rzece się pływa, zna się z tą panną rzeczną od dziecka.  Pachną wikliny, zieleń na brzegach jest ciągle jeszcze troszkę dzika, nieuporządkowana, swoja własna, leśmianowska. Z Miłym wyprawiamy się na rzeczne wyprawy...

Albo i z większą częścią rodziny, tudzież z przyjaciółmi... A gdy słońce zachodzi i głosy cichną, to kolory nieba i wody są jak baśń.

W czerwcu jest tak. Jaskry, biedrzeńce, firletki i łubin.

A potem czerwień dzikiego szczawiu wkrada się na paletę nadrzecznego malarza.

I często deszcz czy burze  krążą nad rzeką...

 A potem znowu można zanurzyć się w błękit.

Jest zdobycz! Ta mina Dużego:)
A teraz kilka zdjęć zimowych, nadrzecznych.

I letnich, też nadrzecznych.

 I mogłabym tak długo. Bo ta baśń o rzece nie ma końca.
I tak sobie odpływamy:)