Tam, gdzie należę

 

Sobotnie domowe duszki wysuwają pogodne nosy już o piątej rano. Kiedy cały dom jeszcze pochrapuje, słońce odsuwa złotą ręką zasuwy nocy i otwiera drzwi nowego dnia. Może połowa tych, co w ten nowy dzień zaglądają, uciekłaby, widząc, co się szykuje, ale nie domowe mamy. Domowe sobotnie mamy to rycerze nowego dnia. W niebieskim fartuchu, ze ścierką w dłoni dzielnie zagłębiamy się w królestwo pana Bałagana. Trzy pralki podsuszonego prania do złożenia to tylko trochę ubrań, tłumaczę sobie, dam im rade metodą koszuli za koszulą, a jak się zacznie, to już szybciej idzie. Część pójdzie do prasowania, ale czuję się Dorotką z Oz, która ma wspaniałych pomocników - ach, mam Pana Żelazko, Panią Pralkę i  Zmywarkową Wróżkę, dam rady!

Poza tym jest słońce, nasz wróbel Franio oznajmia że ćwir, ćwir, prawda jaki piękny dzień, ćwir ćwir, szpaki to się stanowczo za bardzo panoszą, ćwir, nie chcę być aluzyjny, ale trawa do kolan prawie, a kosiarkowe, żelazne smoki leniuchują w garażu.... do pracy, ćwir!

Bosymi stopami tupoczę do kuchni, czajnik już poświstuje, robi się zbożowa kawa, głowa jeszcze ciężka po cudnym weselu, na którym się było, otwieram okna, wpuszczam błękit, ptasi rozgwar i pokrzykiwania zapracowanego, zwierzęcego światka. Tam się nikt nie wyleguje do południa, pisklęta same się nie nakarmią!

Sobota, sobota!

Jestem Dorotką z Oz, jestem Elizą Doolitle, jestem Mary Poppins, Pollyanną i Anią, zagadującą do różowiejących obłoków. Dom jeszcze śpi, robię swoim chłopakom puszyste omlety, ściągam malinowe chmurki śmietanki, pranie już złożone, Pani Pralka z godnością pomrukuje, Zmywarkowa Wróżka robi swoje gorące czary, a ja lecę nakarmić króliki.

Dzisiaj jest dzień słuchania Katie Melua - Feels like home. Kiedy skrzypce wahają się na wysokich i niskich nutach,  podglądam jaskółki, kołujące nad domem Basi, nad boiskiem, które chłopaki zrobiły na łące za ugorkiem, wciągam na stopy crocsy - szczęśliwy świat, w którym można pojechac do sklepu w różowych crocsach, pasiastym dresie i z koszykiem, pełnym szczęścia i nikomu to nie przeszkadza, bo wszyscy są tu u siebie. Czujemy się jak w domu, w miejscu, do którego należymy. Pani Tamara otworzy aptekę z dzwoneczkiem, na ryneczku rozstawią się sprzedawcy pomidorów, Basia otworzy sklep z wędlinami, Ania z mydłem i powidłem, kościelny podrepta podzwonić, bibliotekarki do biblioteki, Kalina do domu, szpaki po robaki, trzmiele do dzwonków, bociany do bocianich piskląt, wszyscy na miejsca!

Sobota, sobota!

Moja domowa drużyno, pędzimy zaczarować swiat.

Ale najpierw moja kawa, Katie Melua, uszko filiżanki, w którym tańczą światła poranka i te słowa:

Czuję się jak w domu, czuję się jak w domu
Czuję, jakbym wracała tam, skąd pochodzę
Czuję się jak w domu, czuję się jak w domu
Czuję, jakbym wracała tam, gdzie należę.