O śliwkach, ogrodzie, nowej barierce i zapasach

Nadejszła wiekopomna chwila i zaczęły się śliwki.  A śliwki to już konfiturowa wyższa sfera, śliwkowe dżemy i powidła to tacy Radziwiłłowie owoców, sama błękitna krew sadu.

Śliwkowe przetwory robię tradycyjnie, zagotowując parę razy i studząc, jak mnie nachodzi sentyment, to robię też wersję pieczoną w piekarniku, choć zawsze mi brakuje tu chlebowego  pieca, żeby dochodziły w żaroodpornych naczyniach z posmakiem dymu, goździkami i cynamonem. Dodaję do śliwek oprócz cukru trochę przyprawy do piernika, albo po prostu cynamon, goździki i bardzo, bardzo malutko pieprzu. To jeszcze nie są powidła z węgierek, te naj -  najszlachetniejsze - na te przyjdzie czas jesienią, jak pisała pani Ćwierciakiewiczowa  w "Jedynych praktycznych przepisach konfitur, różnych marynat, wędlin, wódek, likierów, win owocowych, miodów oraz ciast".

(...)Powidła śliwkowe robią się w ostatnich dniach września lub w pierwszych października, gdy węgierki są nie tylko dojrzałe ale zupełnie przestałe, wtedy bowiem mają już bardzo wiele słodyczy, która zastępuje zupełnie potrzebę dodania cukru."

 Wskutek działalności przetwórczej piwniczka już ma zapełnioną prawie całą tegoroczną ściankę. Może zimowa Buka i jesienne chłody w swoim czasie przychodzić, u nas będzie konfitura do chleba i pikle palce lizać.

A w szklarni zakwitły bakłażany i jakaś odmiana koktajlowego pomidorka co kwitnie jak złota piana.

Zapomniałam, co to, kiedy siałam i nie zapisałam sobie, ale są cudowne. I lilia zakwitła - splendor, markiza wśród lilii, ogrodowy barok, zapach jak wszystkie ogrody Taorminy z "Balu Salomona".

Jak pająk, co pajęczynę wysnuwa,

owijam się w nieprzeniknioną syntaxis —

co za rozkosz, co za rozkosz: świat ginie…

może już jestem w Taorminie

Bakłażan i zwariowane pomidorki. A niżej - kalinowe schody dostały nową barierkę.

Z różami, oczywiście;) Robił miejscowy pan Adam, jesteśmy zachwyceni!

A za barierką widoczne tajemne przejście do sąsiada:) Żeby nie latać od ulicy i naokoło.