30 czerwca 2014

Sylwania, świetliki i strumienie.



Jesteśmy chwilowo w Pennsylvanii, ale dla mnie to jest i zostanie Sylwania, Leśna Kraina. Prastara puszcza, otchłanie ciemnych borów, w których po raz pierwszy zobaczyłam świetliki, tajemniczy ludek nocy. Jakie świerki o łapach ciemnych, wiszących nad ścieżkami, jakie sosny i buki o srebrnych pniach, jakie dęby... dywany mchu, zielone, aksamitne, cudowne. Miliony komarów też, dla równowagi, zapach wilgotny, ciężki, bo jeziora ogromne w tych lasach, woda napełnia puszcze jak gąbka. Wczoraj deszcz wieczorem, rzęsisty, mocny. Dzisiaj rano słońce, fotografuję plamy światła w lesie, na pniach, na gałęziach, na arabeskach paproci. Jutro będziemy może nad jeziorem Erie.


Przyjaciele zaprowadzili nas nad strumień, rzeczkę tak dziwną, że brak mi tchu - same kamienie, ale nie takie zwykłe kamienie- stąpamy po odciskach muszli, precyzyjnie wyrzeźbionych w skale. Mały i Średni natargali do pokoju kawałki tych skał, z desperackim pragnieniem zabrania do Polski, ale jak? To waży kilogramy... a tak cudne, muszelki prehistoryczne, idealne, wymyte źródlaną wodą, skamieniałe w dzieło sztuki, którego dotykała ręka samego Stwórcy.


Na pytanie, jak się rzeczka nazywa, oznajmiono nam z uśmiechem, że po prostu creek, strumień. Mały brodził z rozkoszą, ślizgał się i chlapał, rzucał kaczki, wspinał na pnie, mógł nie wychodzić by nigdy z tej zielonej gęstwy, gdzie wiatr waha się na splotach światła i zieleni, wodospadziki pluszczą jak harfy, a wysoko, w górze, przez draperie puszczańskiej selwy pobłyskuje słońce jak wielki świetlik.



Nie udało mi się jeszcze sfotografować tańca świetlików wieczorem, ale pracuję nad tym:)




5 komentarzy:

  1. Ależ cudne miejsce! Te kobierce z mchu uwielbiam takie tajemnicze zakątki leśne. A tych kamieni to sama bym natargała :)

    OdpowiedzUsuń
  2. To kawałek raju chyba? Czuje się te tysiąclecia... po jakimś małym kamyku chyba weźmiecie?;)))

    OdpowiedzUsuń
  3. Kamienie trzeba wkładać do kieszeni... co z tego, że wiszą do ziemi i za ciepło na kurtkę, ale w niej kieszeni jest najwięcej ;) bo przecież limit na bagaż jest zbyt mały, żeby zmieścić tam całe wspomnienia i zachwyty z podróży ;-)

    OdpowiedzUsuń
  4. Swietliki widzialam w dziecinstwie w wiosce pod Nowym Dworem, a pozniej juz nigdy w PL. Odkrylam ich piekno na nowo tutaj nad jeziorami, piekne swietlne zyjatka.

    OdpowiedzUsuń
  5. A ja świetliki (chociaż dosłownie kilka) widziałam w naszym własnym ogrodzie. Dlatego chociażby wszystkie uprawy robale mi zjadły, to chemii nie tknę. A skarbów skamieniałych szkoda - zainwestujcie w wysyłkę paczki. Nawet jak kosztuje trochę, to warto :)

    OdpowiedzUsuń

Dziękuję, że zostawisz ślad :)