Syrop ze stokrotek

Kocham taniec stokrotek na majowej łące. I pokochałam syrop ze stokrotek, o kolorze, który nie przypomina żadnego innego. Robienie syropu ze stokrotek jest czymś tak poetycznym, przyjemnym i zbędnym, że staje się kwintesencją takiego wiktoriańskiego romantyzmu, po wszystkim popatrzyłam na karafkę z syropem i poczułam się jak Liz Bennet. Ale były to jedne z najprzyjemniejszych chwil, gdy tak się czułam:)

Trudno zdobyć odpowiednią ilość małych kwiatuszków, ja robiłam swój syrop z około litra - litrowy słoik napełniłam dość ciasno różowymi kwiatuszkami, zrywanymi bez łodyżek, tak odmierzyłam ilość. Kolor syropu zależy od koloru kwiatków- chcemy mieć różowy, zrywajmy różowe.

Kwiatuszków nie myjemy, zalewamy około dwiema szklankami wrzątku, można nieco więcej, dodajemy kilka plasterków cytryny i zostawiamy na noc. Na drugi dzień przecedzamy przez gazę, dobrze odciskając, dodajemy szklankę cukru lub jeszcze lepiej- miodu i zagotowujemy. Żeby odparować trzeba pogotować około godziny, półtorej. Nie wyszło mi dużo, połowa karafki zaledwie.

Ale smakuje słodko i wiosennie, wygląda ślicznie, można nim polewać naleśniczki, pancakes, lody, deserki, można dodawać do herbatki miętowej czy tej z meliski- co dusza zapragnie.

Stokrotka ma działanie przeciwzapalne i przeciwgorączkowe. Łagodzi obrzęki i uszczelnia naczynka krwionośne. I jest piękna, wdzięczna i urokliwa, dla mnie wystarczy. Na majowe przetwory idealna. A na deser wiersz Marjorie Pickthall i piosenka Celii. Zdjęcia robił w większości Duży, który wyrasta w moich oczach na rodzinnego fotografa nadwornego:) Jest też moim nadwornym etykietkowaczem (etkietkowacielem?)

Kochajmy stokrotki!

Buttercups have honeyed hearts,
Bees they love the clover,
But I love the daisies' dance
All the meadow over.

Blow, O blow, you happy winds,
Singing summer's praises,
Up the field and down the field
A-dancing with the daisies