Pierwszy irys. Dom pachnący majem.

Właśnie zakwitł - pierwszy irys, w kolorze eterycznego fioletu, ogłaszając wszem i wobec pełnię wiosny. Kiedy dołączą do niego piwonie, wiosna rozgości się już po królewsku, razem ze swoim dworem. To czas tak piękny, że nawet burzyska i deszcze, szwendające się po majowym niebie nie są w stanie odebrać mu uroku. Kukułka woła z lasu, wilgi śpiewają swoją egipską piosenkę, kwitną moje karagany, serduszka, puszy się paprociowy gąszcz i kokoryczki. Natargałam do kuchni bukietów i siedzę z herbatą, bardzo zadowolona, przeglądając ogrodnicze gazety i dumając, jak tu zdobyć gliniane naczynie do bielenia rabarbaru, takie śliczne, w kształcie dzwonu, co to je podejrzałam w ogrodzie aspirującym do angielskiego stylu. Hmm... Ktoś wie, poradzicie?

Coś takiego... fotka stąd.

Rabarbar mam w ilości oszałamiającej, jutro będzie kompot, ciasto, konfiturki a nawet rabarbar pod bezową pierzynką i w suflecie. Ogromnie podobają mi się jego liście, tak jak i liście boćwiny, można się najeść samym kolorem.

Dom pachnie majem- w kuchni konwalie, pierwsze baldaszki biedrzeńcopodobne (czy to marchewka zwana biskupią koronką lub koronkami królowej Anny? Ktoś wie?), do tego nęcąca woń sosnowego syropku, cisza i spokój.

Lubię te łagodne archipelagu wieczoru, herbaciane morza i majowe stateczki konwalii...

Aha- jeszcze przed deszczem złapałam bociana na gorącym uczynku, żaby łapał, ale udawał, że kwiatki wącha.