Sklepy niecynamonowe

Sklep bynajmniej nie cynamonowy. Raczej takie Mydło i Powidło, obok sznurka do snopowiązałki pudło z crocsami, nawozy, gumowce, dresowe portki, rybackie portki, garnki, pościel, rowery, wędki, lalki chińskie, zegary, artykuły szkolne, sznurówki, tekstylia, słoiki, deski do prasowania... czyli wiecie i rozumiecie. Wpadam w przerwie między lekcjami, tak zwanym okienku, by Szybko (słowo kluczowe) nabyć czepek kąpielowy i okularki również kąpielowe dla Małego, na jutro. Jutro jest wyjazd na basen, o którym mały powiedział mi dziś. Rzut oka na kolejkę - Siwowłosa Zażywna Emerytka i Chudziutki Staruszek. Aha, dwoje, tylko dwoje, może się uda. W sklepie jeszcze za moimi plecami  myszkuje Pani z Serwetą w Objęciach.

- Sześćdziesiąt dwa złote czterdzieści groszy - mówi do Emerytki pani sklepowa, a ja się już w duszy raduję, że trafiłam na koniec jej zakupów i zaraz moja kolej. Emerytka powoli wyjmuje duży, staromodny portfel, nasuwa na nos okulary na łańcuszkach i zastyga na chwilę w zadumie.

- Jeszcze ten... no ten.... ten na kwiaty... - mówi wreszcie, głos ma dostojny, spływa jak gęsty syrop ten głos, takiemu głosowi się nie śpieszy, nigdy w życiu.

- Nawóz? - podpowiada życzliwie sklepowa.

- Nawóz? Nie... skąd nawóz... ten.... ten na takie czarne, małe...

- Decis na mszyce?

- A co to decis? - Emerytka nieco bardziej nasuwa okulary na nos. - I skąd, nie mszyce... takie latające... czarne, małe....

- Decis to do pryskania. Na mszyce.

- Ale ja nie mam mszyc. Tylko te małe...

- Meszki - podpowiada Staruszek i okazuje się, że trafia, Emerytka przygląda mu się z aprobatą. Zaczynam przestępować z nogi na nogę.

- No meszki. Małe takie, czarne. Pełno ich. Na kwiatach. W domu.

- Decis to na uprawy pod folią i osłonami i na dwór. - czyta  pani sklepowa etykietę - A pani w domu te meszki ma?

- No w domu. To można ten decis?

- W domu nie pisze. Na uprawy pisze. A może muchozol pani chce?

Emerytkę przechodzi dreszcz zgrozy, coś jej się przypomina.

- No przecież, dobrze, ze pani mówi... Kupiłam u was Bros na muchy... cały dzień dwie muchy trułam i nie wytruły się, co tam oni nalewają, wodę? Nic nie bierze, dwie muchy trułam i nie wytruły się... 

- Dawniej muchozol był lepszy - rzuca z westchnieniem z tyłu  Pani z Serwetą. Wszyscy się zgadzają, kiwają głowami. No ba! Dawniej wszystko było lepsze!

Patrzę na zegarek w lekkiej panice. Emerytka porzuca temat meszek, much i trucia, powoli otwiera portfel...

- Sześćdziesiąt dwa złote czterdzieści groszy - podpowiada Sklepowa, a ja odzyskuję nadzieję. Emerytka wyciąga banknot.... i zastyga.

- Że też mało nie zapomniałam... jeszcze ten... krem. na zmarszczki. Zmarszczek narobiło się...

- Nic po pani nie widać - kokietuje sklepowa, szukając pod lada za szkłem kremu, stawia na ladzie dwa - Pani chce po sześć czy po pięć złotych?

Emerytka zadowolona z komplementu zastanawia się dłuższą chwilę. A niech straci.

- Po sześć pani da - mówi wreszcie, a ja patrzę na kasę fiskalną, klik klik... czyżby koniec? Tak!

- Sześcdziesiąt osiem złotych czterdzieści groszy - oznajmia triumfalnie sklepowa, Emerytka podaje banknot, sklepowa wydaje resztę, chwila konsternacji...

- Pani pokaże jeszcze ten krem, bo nie wiem, czy dobrze wbiłam - sklepowa wyraźnie zmieszana wyciąga pulchną łapkę - Sześć czy sześć dwadzieścia?

...

Staruszek chciał tylko dwa roundupy. Poprosił o nie, wymawiając nazwę tak, jak się pisze. Czepek był, okularków nie było. A do szkoły zdążyłam, akurat. Pani z Serwetą została w sklepie, pogodnie konwersując ze sklepową o cenach pomidorów na rynku.

A jutro Mały jedzie na basen. Dzisiaj pół dnia latał po podwórzu z indiańskim łukiem i z niebieską gumową  łepetynką bardzo z siebie zadowolony. Musiał czepek wypróbować, no co.