Wszyscy chcą od nas tak niewiele

Pojechałam na wycieczkę, rowerem mężowej mamy, bo mojego kradziej rowerów jeszcze nie zwrócił.  Dzisiaj zamiast opisu zdjęcia. Szkoda, że nie mogę dodać zapachów i świerszczy...

Lubię nasze ugory, łąki po horyzont i tyle chwastów, że starczyłoby na całą wypestycydowaną Unię.

Za traktorem, co kosił trawę, przechadzały się trzy boćki, a jeszcze kilka ewidentnie zachęconych pyrkotaniem krążyło nad łąką.

A w tych borach sośnina i dąbrowa, jak mistrz Konstanty pisał. Od samego zapachu można doznać żywicowstąpienia.

Malinowy chruśniak. Łasowaliśmy :)

Stary cmentarzyk żydowski i kołysane trawami i mchem macewy.

Odkryliśmy mrowisko w konwaliowym zagajniczku.

 Powrót kukurydzianym skrajem, bezczelnie zerwałam dwie kukurydze dla królików jako pamiątkę z wycieczki. Smakowało uszakom :)

 Lubię grę cieni na wysypanej szpilkami sosen drodze, ciemno, jasno...

 Poduszki z mchu i igliwia też lubię.

"Sosny to drzewa mitu i legendy, korzeniami wrastają w przeszłość dawnych wieków. O jakaż muzyka rozbrzmiewa, kiedy Eol trąca struny wśród gałązek sosnowych..."

To z "Błękitnego Zamku". A Deml pisał mój ulubiony:

                                                        Powiedz mi, co to była za pieśń,

którą śpiewały sosny i przy której chciało mi się umrzeć?

O matko i Ty- Bezpowrotna!

Wszyscy chcą od nas tak niewiele...