Farby Annie Sloan, dusze przebiśniegów, Cicely Barker i pierożki z kminkiem.

Pisałam już, że machnęłam kominkową ozdobę farbami kredowymi, w dodatku eksperymentalnie, bo łączyłam je z akrylowymi trochę, trochę nie, nie woskowałam, ale zadowolona jestem z nieagresywnych, nasyconych kolorków i miłej matowości. Dzisiaj udało się wrócić na tyle wcześnie, że mój dość ciemny, bo wschodni salon, w dodatku z oknem zarośniętym jaśminem, darował mi nieco światła.
Ozdoba kominkowa wygląda tak:

 

Docelowo ma być jeszcze belka pod  malowidłem, taka gruba i dość ciemna, drewniana oczywiście. 

Farby sprawdziły się bardzo ładnie, a ciepło ładnie je podsuszyło i zapiekło.

A to dowód na to, że także do nas z pewną nieśmiałością zagląda wiosna. Pierwsze przebiśniegi w moim ogrodzie, kruchy alabaster z zielenią, tak piękny w wygłodzonych oczach zmęczonych bezkwietną zimą ludzi. Przebiśniegi są tak doskonałe, że można patrzeć i patrzeć - w rupieciarni starych patyków, paproci,  gałązek dzikiego wina są jak śpiące królewny w zaklętej, obrośniętej wieży. Niemal widzę wróżki, tańczące wokół w bieluśkich sukieneczkach.

Chyba nikt piękniej nie narysował dusz przebiśniegów niż Cicely Mary Barker. Prawda, że pachnie wiosną? A te forsycje? A dziewczęce spódniczki narcyzów?

Cudna strona cicelobarkerowa jest TU. Z rzeczy przyziemnych, aczkolwiek pięknych: napiekłam pierożków z kminkiem i zaraz robię barszcz z pieczonych buraków. Pierożki mają ciasto drożdżowe, ale mąka pół na pół z krupczatką i razową, farsz z kapusty i podgrzybków, z cząbrem, dużo cząbru, a na wierzch kminek, łechcący zapachem kminkowych wysp.

A na deser przepiękny film - cuda wiosny to chyba największe z cudów...