Ogrodowi sąsiedzi oraz ogród jest dla dzieci.

Każda chyba osoba, uprawiająca własny ogród wie, że połowa przyjemności to dobry sąsiad z pobliskiego ogrodu, który podzieli się ogórkiem, rozsadą, poradzi, co zrobić ze stonką, jabłkiem poczęstuje, grabi pożyczy... No bo z kim prowadzić rozmowy o bielinkach kapustnikach, o nowych odmianach orlików, z kim pojechać na targi ogrodnicze, która bratnia dusza zrozumie, jak miło siąść w słońcu, mrużąc oczy, po solidnym pieleniu...Są oczywiście sąsiedzi ciekawi, sąsiedzi filozofujący, jedna z sąsiadek doradzała, byśmy wycięli drzewa wokół domu, bo zabierają tlen, inni sugerowali uprawę wiśniowych drzewek od ulicy, na trawniku, ale to tylko daje okazję do domowych anegdot. Bo generalnie sąsiad w ogrodzie to skarb.

I hipsterskiego obuwia typu gumofilc nie wyśmieje, i kompocikiem uczęstuje, siana dla królików da,  ogrodu dopatrzy...

W Kalinowie niemal każdy ma ogród albo choć ogródek, w ostateczności ogrodziątko, ale niewiele już takich ogrodów, które kocham najbardziej; wiejskoczarodziejskich, z koprem między kwiatami, z jabłonkami, różami, dyniami i trawą do pasa. Zarastają zagony, gdzie kiedyś sadzono warzywa, bo młode pokolenie nie sadzi, woli sklep, a starsze nie ma sił. Przy domu królują iglaki, starych, dużych drzew niemal nie uświadczysz. Częściej tuja niż antonówka, częściej skalniak niż  jabłoniowy sadek, czy malwy u płota. Ale nie mogę narzekać, bo jednak są, jeszcze są malwy, georginie,  lewkonie, groszki i róże, dynie i krzaki aronii za płotem, przy kompoście. I sąsiedzi w gumofilcach, ule,  miedze i kwitnące sady. Oby jak najdłużej...

Lubię i tych sąsiadów dalszych, krzątających się o każdej porze roku, odśnieżających, malujących płoty, po prostu obecnych. Bez nich obraz Kalinowa nie był by kompletny....

Osobna sprawa to dzieci w ogrodzie. Buszowanie po warzywniaku, podjadanie słodkiego groszku, wiśni, słonecznika - najlepsza zabawa, ucząca... no właśnie. Wrażliwości na piękno, na żywe stworzonka, na cały ten cudowny mikro i makrokosmos. Naturalna przestrzeń do poznawania świata, wychowywania, bycia razem. Dzieci i zwierzęta, dzieci i kwiaty, dzieci i rozrabianie w malinach. Smak jabłka zerwanego z drzewa. Wielkie przygody małych odkrywców w kartoflanej puszczy, zdziwienie nad  kolorem serduszek, zapachem róż,  dotykiem trawy... Nie wyobrażam sobie innego miejsca na dzieciństwo moich Bezcennych....

Mój siostrzeniec Krzyś i Mały w sadku. Niżej czas jabłek, winogron i nieustanne zadziwienia.